آن سوِیِ گیسوانِ تو
کنار سرخیِ لبهایت
خدا نشسته
و
لبخند می زند....
نکنه تو پاییزی
که
برگ های غم و غصه را
به دلم می ریزی .
حجت اله حبیبی...
رنگ های گرمِ پاییزی
مالِ تو
من
تو را می خواهم
یک رنگ.
حجت اله حبیبی...
زیبا تر از پاییز
گیسوان توست
که
در باد می ر قصد .
حجت اله حبیبی...
آرامم ، مثل درختی ،
که
برگی برای باخت ندارد،
هرچه باد باد.
حجت اله حبیبی...
زردی می بارد
از تن درخت
کاش مهتابی داشت .
حجت اله حبیبی...
آذر ، مِهر جهاز تو
که
بی مهر ، گام به خانه بخت ننهی .
حجت اله حبیبی...
هیچ فصلی
زاده ی مهر نیست
جز پاییز
پس
مهربان باشیم
و نگهبان مهر.
حجت اله حبیبی...
پاییز
فصل غم و غصه و دل تنگی نیست ،
وگرنه
با مهر آغاز نمی شد .
حجت اله حبیبی...
دلبسته ی مهر و
عاشق پاییزم
از برگ و نوای رهگذر
لبریزم .
حجت اله حبیبی...
تو
همان شعر لطیفی
که به لب های منی
نسُرودم تو را
تا
که نفهمد رقیب .
حجت اله حبیبی...
هیچ کس
عاقل به دنیا نمی آید
اگر جاهل از دنیا برود
مصیبت است .
حجت اله حبیبی...
برای مردم گرسنه
برگ ریزان پاییز
دلفریب نیست .
حجت اله حبیبی...
من از مُردن نمی ترسم
هزاران بار من مُردم
میان باغ رؤیاها .
حجت اله حبیبی...
حالا که پر از حرفم
گوشه همه سنگین است .
حجت اله حبیبی...
بهار را
خواهم کاشت
پشت پنجره های شهر
فقط
تماشا کن
حجت اله حبیبی...
