حجت اله حبیبی

دل، گیر کسی است،
که دلگیرم کرد و رفت،
در آن غروب دلگیر دریا

کدام کتاب را ورق زدی،
که پاره پاره های این دلم ،
به باد رفت .

خوش به حال قناری ،
که در قفس است ،
نه بی هم نفس...

بیا
تا دلتنگی ام را ،
ورق بزنی،
صفحه ی دل را ، خاک گرفته است...

نگران دست هایت هستم
که بعد از،
از دست دادن من ، به که ، دست خواهد داد.

مثل یک ماهی گلی در تنگنای این قفس
سال من بی چشم دریایی تو آغاز شد

کاش ،
بیرون شوی
از قاب،
دلگیرم.
حجت اله حبیبی

دل مبند،
شادی !
به دل بسته نمی رسد .
حجت اله حبیبی...

گاهی ،
درون آه ،
یاد خودم
می اُفتم.
حجت اله حبیبی

ای عشق !
دَمی
بگذر
از این کوچه ی ما !؟
حجت اله حبیبی

برای من که هیچ،
برای خودت ،
دلت تنگ نمی شود ؟!
حجت اله حبیبی

سجده ، نمی کنم ،
مگر
به چشمه ی لبان خشک یا کریم
حجت اله حبیبی

وعده گاه من و تو،
کُنج لب های گل داودی...
حجت اله حبیبی

درد من،
دیدن یار است ،
ولی در رویا .
حجت اله حبیبی

آرزو دارم !
شوم غرق خیالت ،
نیمه شب.
حجت اله حبیبی

آرزو دارم ،
شبی
غرقت کنم ،
در خویشتن
حجت اله حبیبی

بعضی وقت ها ،
نای گریه ، فریاد ، و زار زدن نداری ،
چون دلت از خویش زخمی است .
حجت اله حبیبی

فریاد از تو ،
به که پناه برم ،
وقتی می آیی ،
غم !
حجت اله حبیبی

دلتنگی ،
چیزی نیست،
دلِ تنگی است ،
که
نفس کشیدن هم
برایش سخت است.
حجت اله حبیبی

می گویی،
به شوخی ،
اما نمی دانی ،
توفانی به پا می کنی با هر شوخی،
در قلب شکسته ی من
حجت اله حبیبی

بغض هایم ، راه شادی را بست.
حجت اله حبیبی

آرزویم دیدن یک آرزوست.
حجت اله حبیبی

برای زیستن ،
نگاه
مهم نیست،
نگرش
مهم است.

دل مبند،
شادی !
به دل بسته نمی رسد .
حجت اله حبیبی