راه دوست داشتن بعضی آدم ها همیشه لغزنده است.
خواسته و ناخواسته به تن لحظه هایت زخم می زنند و زور دوست داشتنشان به هیچکدام از این زخم ها نمی چربد.
نگاهشان که می کنی ؛ غریبه هایی را در لباس آشنا می بینی که به تازگی پوست انداخته اند.
رفتارشان را با توجه به موقعیتشان تغییر می دهند و از این تغییر صد و هشتاد درجه ایشان ، انگشت به دهان می مانی. زخمی که از این دسته از آدم ها می خوری یک سر و گردن کاری تر از دیگران است. نه حرمت محبتت را نگه می دارند و نه پیچ و خم خاطرات مشترکتان ، نمک گیرشان می کند. رسالت اینگونه آدم ها این است که کاری کنند از دنیای سادگی هایت فاصله بگیری که بدانی همیشه مهربان بودن چاره کار نیست که باورهایت را عوض کنی و برای اینکه پر و بالت بیشتر از این زخم بر ندارد تبدیل شوی به یک نفر درست مثل خودشان.
مگر می شود میان این همه گرگ باشی و چنگال درنیاوری!
زهرا غفران پاکدل
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
