اسفند
رسوب زمستان گلویش را زخمی کرده
و سوزِ خشک سال، لبانش را ترک انداخته!
.
اما قلبش...
قلبش به بهار وصل است
و دامانش به گلستان!
.
رویش به نوروز است
و پشتش به غم های این یازده ماه گذشته!
.
این فرزندِ کوچکِ زمستان،
آرام و بی منت، دستمان را در دستِ شکوفه زده ی بهار میگذارد!
.
الهی که از آسمانش، تا قلبِ وصلِ به بهارش
عشق ببارد و روزی!
ZibaMatn.IR
