من میتوانم در چشمانت خیره شوم
و بدون به زبان اوردن کلمه ای بگویم که دوستت دارم
من میتوانم از فرسنگ ها فاصله تو را در آغوش کشم
دستانت را بگیرم و تورا به یک عصرانه در پاییزی ترین روز های ابان دعوت کنم
و تو میتوانی از دورترین نقطه این جهان بدون خارج شدن از خانه ات
در یک کافهِ قدیمی در انتهای خیابانی خلوت به ملاقاتم بیایی
برایم چایی بریزی
و با گرمای دستانت سرمای این پاییز زود رس را از من دور کنی
ما میتوانیم مدت ها به هم خیره شویم و بدون کلمه ای به زبان اوردن
ساعت ها گپ بزنیم
در مورد چشمانت ,زیباییت, و اسمانی که مارا به پرواز میخواند
انها که ما را می بینن
می پندارن که دیوانه ایم
اما به راستی من تورا میبینم , تو مرا میشنوی
و این برای یک عمر مبتلا شدن بس است .
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی قربانی زیناب