هزار هزار بوسه در نامه برایم از دور فرستادی
هر کدام را چون بذر گلی
در خاک غم گرفته سرزمینم کاشتم
که باشد از هر بوسه گلی بروید در مدفن هزار ساله اندوه
و نجوای عشق دوباره سر دهد
و گلستان بروید از خط به خط نوشته هایت
و از خاک اندام فرسوده فرتوتم اطلسی ها گل دهند
و روزی در همان رویشگاه
میان ادریسی و اطلسی های بنفش
جان سپارم ...
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
