مثله یه از جنسه بهار یه حریم بودی واسه شکفتنم

من به تو نزدیک مثله شب به خواب تو به من نزدیک مثله پیرهنم با تو بارونو میشد زمزمه کرد هر ستاره شب چراغمون میشد

زندگیمون ساده و صمیمی بود خنده هامون اتفاقمون میشد

تا یه شب ابر سیاه تو دست باد سایه شو رو سر کشید

یه پرنده از رو شاخه های عشق سمته غربت رو به تنهایی پرید حادثه دست منو رها نکرد منو به شهر پریشونی رسوند

منو گم کرد تو هراسو دلهره ردی از تو واسه من باقی نموند منه سرما زده گر میگیرم از جای خالی تو پشته لحظه هام

نمیدونم منه گمشده باید از کدوم فاصله سمته تو بیام این زمستونو ببین بدونه تو فصل ناگذیر تقدیره منه

اون پرنده که به خونه اش نرسید هنوزم درگیره خود شکستنه , هنوزم درگیره خود شکستنه



Alireza Bolouri Golkhoone Lyric

ZibaMatn.IR