متن های عاشقانه، غمگین، خاص، بیو، شعر و جملات زیبا

اما باید بگویم

از وقتی دیگر نیستی

تا در را به رویم باز کنی،

تمام درها

یکی‌یکی

بسته‌اند

و من،

پشتِ هزار "درِ بسته"

ایستاده‌ام...

من عاشق پاییز و زمستانم!
عاشق اینم که پشت پنجره‌ی بخارزده بنشینم
و گرمای فنجان چای را در پنجه‌ی دستانم حس کنم !
باران ، نم‌نم و آرام خیابان‌ها را خیس کند
و من این طرف پنجره
به لطافت قشنگ آسمان زل بزنم !
قند در دلم آب شود و...

وقتی که میفهمی دلم از آسمون سیره
یا پشت لبخندی چرا پهلو نمی گیره؟

وقتی میوون غصه ها درگیر احساسی
سخته که دنیای پراز دردامو بشناسی

هرجا که اشکامو کنار میز می چینم
با توو سری های تبم عکساتو می بینم

با رفتنت تاول زده قدقامتِ ساعت
لبریزه لبریزه تموم...

فردا
نه دشمنی ناشناس،
بلکه دوستی‌ست
که هنوز سلام نکرده.

در کوچه‌های بی‌نقشه
قدم می‌زنم،
و بوی نان تازه
از پنجره‌ای باز
به قلبم لبخند می‌زند.

خورشید،
اگرچه گاهی پشت ابر می‌ماند،
اما هنوز گرم است،
و هر طلوع
وعده‌ای‌ست از ادامه.

دستانم
سبد کوچکی‌اند
پر از شایدها،
که با...

مثل همین چایی که لبریز،است ولب سوز است
گرم است آغوشت برایم مثل آن روز است


با تو تمام روزهایم تازه میگردد
از بس هوای بودنت همواره نوروز است

خوش آمدی، ای ضیافتِ رنگ

و ناگهان، تو از راه رسیدی.
بی‌خبر نه،
که جهان، مشتاقانه چشم‌به‌راهِ قدم‌هایت بود.
خوش آمدی، ای پاییز!

آمدی و درختان،
سخاوتمندترینِ عاشقان شدند؛
تمامِ هستیِ سبزشان را
به شرابی از طلا و ارغوان بدل کردند
و به خاک پیشکش نمودند.

هر برگ که می‌افتد،...

 پاییز آمده است
خورشید، مهربان‌تر از همیشه، مهرش را آرام روی گونه‌های گل‌های کاغذی می‌نشاند.
حلزون‌ها و پروانه‌ها با شیطنت شبنم‌ها، نقاشی‌های پنهان خود را بر برگ‌ها رقم می‌زنند.
نارنگی‌ها، سرشار از مهر انار، با دامن آذر دست در دست می‌رقصند،
و کودکانه‌ترین شادی‌های فصل را در هر گوشه می‌پاشند....

چشم به راهی،
همان دردی ست که آدمی را
سمت دیوانگی می کشاند!
اندوهم بزرگتر از آنست که اشک هایم
توان التیامش را داشته باشند!
بیا ای که نسیمت خوشبو
قلمرویت دلکش
و منی که فراوان به تو دل داده ام...

عشق چیزیه که
باعث میشه در مقابل مرگ برقصیم

به پاییز عزیزم

باز اومدی...
با همون قدمای آروم، همون بوی خاک نم‌خورده، همون رنگای گرم و دل‌نشین.
اومدی که دوباره دلمو بریزی به هم،
که دوباره خاطره‌ها رو از ته دل بکشی بیرون،
که دوباره یادم بندازی چقدر دلتنگم.

یادمه بچه که بودم،
پاییز یعنی کیف نو، دفتر نو،...

(خاطرات)

مانده‌ام با خاطراتِ تلخِ دورانی که نیست
کوچه و پس‌کوچه‌ها و آن خیابانی که نیست

یادم آید آن صفا و دوستی‌های قدیم
سادگی‌ها و مرام و عهد و پیمانی که نیست

می‌رَوَم پای پیاده ، پا به پای کودکی
از مَسیر خانه‌ سوی آن دبستانی که نیست

گاه‌گاهی می‌زنم...

نمی‌دانم که چاله‌ی تنهایی چه اندازه عمیق است
ولی هرچه بیشتر فرو می‌روم
بیشتر به اوج می‌رسم!
خدایا! تو تنهای آسمانی و
من تنهای زمین،
کجایی که به دیدنت بیایم؟!

آدمی زنده است با عشق وامید
میدهد هر لحظه آدم را نوید
عشق وقتی در،دلت گل میکند
می‌کند بخت سیاهت را سپید
لحظه هایت غرق شادی می‌شود
هر خزانت می‌شود چون صبح عید
عشق یعنی اوج اوج خواستن
قدرت انجام هر فعل بعید
عشق را درواژه های ناگهان
عاشقی راباید...

عمر

آنطور که فکر می‌کردیم

نه یک خطِ صافِ اتوبان

که از نقطه‌ی «تولد» به «نهایت» می‌رسد

و نه یک طومارِ از پیش نوشته شده

که هر روز

برگِ جدیدی رو می‌کند

عمر شبیه یک گنجه‌ی کهنه است

پر از لباس‌های اندازه‌ی «فردا»

که هیچ‌وقت «امروز» نشدند

و بویِ ناخوشایندِ...

دوباره،
میان خاک و سایه‌ها
تو را بلند می‌کنم، ای زندگی
و با هر قدم
به خودم قول می‌دهم
که دیگر به عقب نگاه نکنم.

ایستاده ام....
روبه روی آسمان
مغرورتر از همیشه!
او از ماهش می گوید،
من از چشم های تو

پشت چراغ قرمز
صبح و زندگی ایستاده ام
پلکی بر هم بزن
چشم باز کن
بتاب به زندگی ام
تا تو نباشی این چراغ لعنتی سبز نمی شود .

من که اکنون نفسم با نفست درگیر است
دلم از هرچه بجز روی لطیفت سیر است

عمر من رفت و جوانی به سرآمد اما
باز در دشت غمت چشم تو دامنگیر است

صبر را گرچه به تقویم و زمان می‌بندم
دل به دریا بزن امروز، که فردا دیر است

وطنت...

از دور صدای بوقِ جنگِ دشمن
ماشینِ عروس و بغضِ بی‌هم بودن
«خوشبخت» به رسمِ شکل؛ آن نامرد و
تندیسِ «چگونه باختن» یعنی من ...

دریای نگاه اوست لبریز سحر
از آینه هاست چشم او گویاتر

با سوزنِ آه ،دم به دم می دوزد
پیراهنِ پاره ی دلم را،مادر.

با نغــمه ی عشــق لحظه ها دلخواه است
لبخــندِ من از بـودن تــو چــون ماه است

از راه رسـیــده فـــــصـلِ پــایــــیز بـیـا !
ای دوست که خوشبختیِ ما در راه است

چرا وقتی چیزی زیبا می‌بینم، نمی‌تونم نگم؟
چون زیبایی وقتی گفته نشه، انگار نفسش بند میاد
و دلم نمی‌خواد هیچ لحظه‌ای بی‌صدا از کنارم بگذره.
اگه رژت، رنگ مو یا ناخن‌هات دلنشین باشه، می‌گم
بی‌خیال لول و کلاس،
فقط برای اینکه صادقم و صداقت خودش زیباست.

تو بمان

تو بمان…
نه برای روزهای خوش،
که آن‌ها بی‌تو خوشی نمی‌فهمند.
تو بمان برای لحظه‌هایی که دل می‌لرزد،
برای شب‌هایی که سکوت، سنگین‌تر از درد است.

تو بمان،
تا جهانم از چشم‌هایت معنا بگیرد،
تا صدایت، مرهمی باشد بر زخم‌های بی‌نامم.
بمان، حتی اگر رفتن آسان‌تر باشد،
حتی...

بے تو בرگیر شبم،
چشم و בلم بارانیست.