من اگه تنها بمونم خیلی بی اراده میشم مثله یه کلبه خرابه غیر استفاده میشم
تو اگه تنهام بذاری خیلی تنهام خیلی بی کس تلخو گس پیشم همیشه مثله یه میوه ی نارس پنجره ها رو میبندم تویه تاریکی میشینم بینه بیداری و خلسه کنارم تو رو میبینم
مضطرب میشم که شاید بری و پیشم نمونی تو خودت بهتر میدونی که واسم وصله ی جونی
تویه اون روزای غمگین وقتی که من تو رو دیدم از همه چیزای دنیا حتی از خودم بریدم
حاله یه کسی رو دارم که رو صندلی نشسته
حاله اون که نمیدونه صندلی پایه ش شکسته , صندلی پایه ش شکسته پنجره ها رو میبندم تویه تاریکی میشینم بینه بیداری و خلسه کنارم تو رو میبینم
مضطرب میشم که شاید بری و پیشم نمونی تو خودت بهتر میدونی که واسم وصله ی جونی
