ببین سخته یه سری حرفا گفتنش و میری تو خودتو سکوت قفله رو لبت
میبینی غرقی تو دنیایی که فقط درده نخواستی ولی یه جورایی تو رو طلب کرده
ببین حکایت درد منو و قصه ی تو هر دو یکیه هر کی ضربه زد از پشت دیدین که طرف خودیه
پس بدون تو حرف میزنی من سکوت میکنم بی احساس و سرد
میشم حتی از اونی که میخواستم عبور میکنی
تلخه زندگی دیگه با حرفات تلخ ترش نکن سر نخو من میدم خوب درسته ولی رفیق تو پی ش نرو من از زندگی گذشتم دور خودم حصار کشیدم وقتی ذات مه آدما رو تو آینه دیدم
فهمیدم همه این حرفا دروغه باور نکن اونی که گفت دلتنگتم
زندگی پر پیچو خمه یه جاده مبهم که فقط تنها نور ماه هم مسیر با منه
گر چه خستم از راه و رفتن موندنه گرد و غبار جاده بر تن ولی باید رفتو راهی شد
یه وقتایی خوبه که فقط دل به جاده سپرد
گرچه برام فرقی نداره من از اوله بازی باخته بودم دلیله باخت روشنه چون نزدم نقاب به صورت
بگذریم دل سپردیم به جاده ولی هر راهی که رفتیم فهمیدیم به بیراهه زد
نه که فک کنی راه بلد نبودم نه فقط خواستم از گرگای دورم من عقب نمونم
دیگه الان مهربونیا روی ماهو گرفته نامهربون شدم با هر کسی که شدش با من طرف
پیشه خودم گفتم عمرا عمرمو کنم واسش تلف
از من ناراحت نشو رفیق از حرفو دردم ببین آدمو روزگار با من چه کردن
من یه زخمی با روحی مرده هر کی ضربه زد خوب شد یه عقده موند رو دله صاب مردم یه عمر که فقط عذاب کشیده دیگه بغضه گلوم الان جواب نمیده
دلخوشیمم یه چند تا عکسو یه مشت حرف مفت که موندن همه ته دفترم
آره ببین منم پس نترسون منو از فردای خودم یه عمر رفیقم با دردای دورم
