به گله ای که درونم مرا چرا میکرد

به بچه گرگ غزلهای وحشی در بند نخاع و گردن و انبوه استخوانهایم

به حبس تا به ابد در اوین گه نایم به نوجوانیه چرک و آنارشی خواندن

به یک هزاره به پای عقیده ای ماندن به بسته بندی تو در دو متر تترون زرد

به جیغ تلخ کش و میت و ادامه ی درد به لرزش عضلانی بعد استفراغ

به چرک کردن شعرم میان نوستالژی به قتل خواهرکان غریب ناتنیم

به شاهنامه بی وزن تن تن تن تنیم به خس خس لزج آب و خون ششهایم

به سنت رفقای رفیق کشهایم به معده ام که سراسر اسید میسازد

به قلب سالم و پمپاژهای یک تا صد به لسه ها و تکاتک ردیف دندانم قسم

قسم به خویش که با استناد میدانم

که من علیه ژنم انقلابها کردم درون

معرکه ی نطفه ام چه ها کردم که صدهزار صفت عقل کج سمت

ژنم چقدر جنگیدم شعر را رها کردم چقدر سرباز خوب و منصفی بودم

که زنده ماندم و بر خویش اتکا کردم که جبر تلخ ژنتیک شبیه شوخی شد

که آرکی تایپ خودم را خودم بنا کردم به بیست و یک گرم از هیچ معتقد گشتم

به بیست و یک گرم از هیچ اکتفا کردم مهندسی دقیق بنای فونداسیون

و احتمال شکستی به درصد میلیون به درصد میلیون من شکست میخوردم

اگر که شک به قضایای جبر میبردم به خس خس لزج آب و خون ششهایم

به سنت رفقای رفیق کشهایم به معده ام که سراسر اسید میسازد

به قلب سالم و پمپاژهای یک تا صد به لسه ها و تکاتک ردیف دندانم قسم

قسم به خویش که با استناد میدانم



Mohammadreza Foroutan Genetic Lyric

ZibaMatn.IR