من قرنطینه شدم به جرم دوست داشتن تو

هیچی از دنیام نمیخواستم به جز موندن تو رفتی و با رفتنت دنیامو سوزوندی

رفتی و خاطره هامو از خودت روندی گفتی از تنهاییات این که چقدر غریبه ای

خندیدی گفتی بهم اینکه چه بد سلیقه ای ولی کار گذشته بود از کار و من باخته بودم

قلعه دلی رو که با غرورم ساخته بودم من قرنطینه شدم اگر به خاطر تو بود

آب بودم آتیش شدم حتی حواستم نبود من یه قطره بودمو با تو به دریا رسیدم

کاش چشای آبی تو توو تقدیرم نمیدیدم

تن در مجمع و سر باشد از این ملک جدا

به ستوه آمد و پر گشاده از بام خدا رعشه افتاده بر آن لب بس که فریاد زدیم

اینکه دیوا بلند است نرسد هیچ صدا من قرنطینه شدم اگر به خاطر تو بود

آب بودم آتیش شدم حتی حواستم نبود من یه قطره بودمو با تو به دریا رسیدم

کاش چشای آبی تو توو تقدیرم نمیدیدم



Omid Rouhani Gharantine Lyric

ZibaMatn.IR