یکشنبه , ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
زخم زبانم میزنی؟ گویی که بار آخر استاما خودم گویم تو را، بار دگر! بار دگر!ارس آرامی...
رویِ زخم‌هایت را خوب بپوشان!گاهی همین زخمها، دوستانت را از تو دوری می کند و قندِ در دلِ دشمنات را آب...گاهی همین زخمها، از تو آدمی می سازد که یا باید همیشه سرش پایین باشد و یا همیشه به دنبالِ توضیح بگردد...دیگرانی که نمی توانند درمانت کنند،دیگرانی که با حرفها و زخم زبان‌هایشان آتش به جانت می زنند،و پشت سرت می گویند: خودش مقصر است...روی زخم‌هایت را بپوشان تا کسی دردی روی دردهایت نگذاردو زخم زبانی برای گفتن نداشته باشد...!...
