پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
یک عمر درگوشمان زمزمه کردند سرت را بَر باد ندهیٓ ندادیم هَم...به خودمان که آمدیم دل داده بودیم باد با خود برده بود......
بوسیدنِ تو چای ذغالیِ دِبشی ست، که عجیب میچسبَد در این سَرمای طاقت فرسایِ بی مهری ...کافیست بِبوسی مَرا تا قدرِ یِک جَهان , دِلگرم شَوم بِه عِشقِ پرحرارتِ تو️...
این پاییز فقط من و تو را کم داردکنارِ هم ...️...
برای دوست داشتنَت تا خودِ بینهایت رفته ام...از مثبتِ بینهایت تا منفیِ بینهایت!هَمه اش تویی ...فقط تُو!...
