شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
در عمقِ دریا میرومشاید که مرواریدِ بی‌شکلی بیابمآنجا نوای سازدر پرده‌های بی‌صدا چون نبض، بیدارآوازِ ماهی‌ها سکوت وآوای چنگِ زندگی در دستِ عشق است هر تارِ گیسو سرخوشانه مینوازدآهنگهای آبی و سبزآه! ...آیا شود کهمن آن تلألو را در انگشتان بگیرم؟آنجا درختی هست از نور و ستارهآنجا جهانِ پُرشکوهِ زیرِآب استاینک در آنگاهاز آرزوها ناگزیرمباید به قعرِ آبیِ دریا رَوَم بازباید به بیداری به‌قدرِ طاقتِ خودرویا ببینم...
