شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
یک زن تنها به مردی که دوستش دارد صدها بار شانس دوباره می دهد......
همیشه بر آنم تا دل کسی را نشکنم،اما وقتی به خودم نگاه میکنمتکه تکه ام......
همین جا بمان عشقم...همین گونه که هستی...بمان و تنها به من نگاه کن...نگاه کردن عشق است...و ببوس مرا بی وفقه...باز هم بلند بلند ببوس مرا......
این گونه بمان عشقمبمان اینگونه ؛و تنها به من نگاه کننگاه کردن هم نوعی عشق است......
همین جا بمان عشقمهمین گونه ڪه هستی بمانو تنها به من نگاه ڪننگاه ڪردن عشق استو ببوس مرا بی وفقهباز هم بلند بلند ببوس مرا آریعشق ...همین سفرهاے طولانی ستهر لحظه سوی خودبِڪش مرابِڪش تا بدانم ؛ سهم توام !تا بدانی سهم منی !این گونه محڪماین گونه گرمسمت خود بِڪش مرا ......
