جمعه , ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
شب به آهستگیسرما رادر محیط تنهایی امتزریق می کند,این یعنی من مِنهای تو ...تا قندیل بستنمراهی نیست !...
و روییدن قطره های اشک رااز چشمان همیشه مست توقطعا عاشق تر منمقطعا شاعر تر منموقتی پای چشمان تودر میان باشد......
خورشیدبرای زنهاییبا رویاهای شکافتهچگونه از نورقصه خواهد بافت٬همانهاکه تمام شب رابا رازهایی سربه مهردر قلبشان٬به خاموشی گره زده اند...
زنیکه شعاع عاشقانه هایش رابا ستاره ها تقسیمکرده است٬به هیچ شکلی رام نخواهد شد ...مگر با بوسه ایدر دل یک شعر عاشقانه......
زنی که شعاع عاشقانه هایش رابا ستاره ها تقسیم کرده است٬به هیچ شکلی رام نخواهد شد ...مگر با بوسه ای در دل یک شعر عاشقانه......
