بالاترین نیست..
تنفر هم ندارد..
عاشق پیشه است.....
نهان در نهان..
دنیای بی اعتنا..
معبر و مانع.....
ذاتاً نهان باش..
نه شاهزاده نه گدا..
فروتنی کن.....
گاهی احساسات..
گاه انجام وظیفه..
گوسفند و چوپان.....
بهتر از زیبا..
بالاتر از شرافت..
محبت ورزی.....
درک آلاله..
آرامش بخش تر است از..
خود آلاله.....
ضرورت دارد..
حتی در غیبت خویش..
بوی گل یاس.....
از حس ، بالاتر..
حتی از عقل ، بالاتر..
شوق و صبوری.....
مشکلاتش را..
از خود پنهان می کند..
چه اشتباهی......
عشق قاصدک..
اگر واقعیت داشت..
از یاد نمی رفت......
تنهای تنها..
هم جدا از دیگران..
هم جدا از خود......
هم ماورایی..
و هم طبیعی هستیم..
معما هستیم......
آزاد و تسلیم..
مانع خوشبختی را..
کبوتر پس زد......
خواب دیدم..
پا درد مادرم خوب شد..
خدا رحمتش کند......
مثبت اندیشی..
از درک واقعیت..
حقیقی تر است......
نترس شقایق..
اشتباه هم می کنی..
چون وجود داری......
دور از تفکر..
هم صدا با آگاهی..
لذتِ بودن......
سیب به جای بُرج..
وجود به جای موجود..
چوپانِ وجود......
جهش های پاک..
و قصه های ترسناک..
باغ اساطیر......
واژه در قفس..
در وسعت بی واژه..
انگور و نگاه......
مثل چمن بود..
دوست مرغ هوا بود..
روشن و آرام......
بالای رویا..
بعد از واقعیت ها..
هیچ ملایم......
در غفلتی پاک..
رو به گل تنهایی..
با ترسی شفاف......
دوباره بیا..
ساکت و تماشاگر..
دور از عادت ها......
باد در بیابان..
جزوه های مرا برد..
باران مرا شست......
خالی و تهی..
رسیدن به آرامش..
بی اسم و بی شکل......
سکوت در تهی..
دور از اسم ها و شکل ها..
آبیِ دریا......
امروز زندگی..
روغنی و سیاه است..
ببین و برو......
مه آلود شدم..
سرِ جاده معلوم نیست..
تهِ جاده هم......
یا تو می روی..
یا کبوتر خواهد رفت..
پس خوب نگاه کن......
حیف که می سوزد..
با علم و با تجربه..
دانش کودک......
اسم را بگیریم..
از همه ی موجودات..
به هیچ برسیم......
پُر از رنگ و نور..
کم کم تهی می شوم..
این است زندگی......
آن یک اشتباه..
برای من درست بود..
پشیمان نیستم......
صد ساله شدم..
آرزویی ندارم..
جز دشت سر سبز......
خاک را دوست دارم..
تو را بغل کرده است..
جای من خالی......
کلاغ می پرید..
باد تندی می وزید..
مترسک افتاد......
در ثانیه ها..
در دقیقه و ساعت..
آهسته بمان......
فرض کن مُرده ای..
حالا به تو یک فرصت..
داده شده است......
عاشق قانع..
به زندگی بله گفت..
اما خسته بود......
هنوز سبز هستی..
احترامت را داری..
خشک نشده ای......
از پشت آن سنگ..
بیا دستم را بگیر..
زمین خورده ام......
هنوز سبز هستی..
احترامت را داری..
حیوان نجیب......
هیچ چیز نگفتی..
ای کاش حرفی می زدی..
حیوان نجیب......
زندگی او..
هدف هایی داشته است..
ولی معنا نه......
پا در فاجعه..
سر رو به زیبایی ها..
راز گل سرخ......
سرمست شده ام..
هنوز به اوج می رسم..
غرقگی خوب است......
