متن زندگی

گاهی لازم نیست دنیا را تغییر دهی ، کافی‌ست خودت را به یاد بیاوری. آن‌جایی که ایستاده‌ای ، حاصل تمام ایستادگی‌های گذشته‌ات است. تو از جنس توانایی ، از ریشه‌ی باور ، و از تبار بلند خواستن هستی. هر روز ، فرصتی‌ست برای ساختن نسخه‌ای بهتر از خودت. نه برای...

زنـבگے قصـہ ے تکراریِ اجباریِ زیستن ماست.

سیاه سفید خاکستری
و چه زیباست تضاد رنگ ها که می سازند تفاوت ها را برای دیدن .....
که می‌سازند زندگی در پس روزهای به ظاهر آرام روزگار...
ومی سازند سایه های مانده از تلاطم طوفان هارا برای ماندن و جنگیدن و ادامه دادن....

یه وقتایی، زندگی مثل یه کلاف سردرگم می‌شه، نه؟ انقدر گره می‌خوره و پیچ می‌خوره که نمی‌دونی سر و تهش کجاست. انگار یه چیزی ته دلت سنگینی می‌کنه، یه حس دلتنگیِ بی‌دلیل، یه غمِ مبهم که نمی‌دونی از کجا اومده.

شاید این همون حس غربتِ آدمیزاده، غربت از خودِ واقعی‌مون،...

اما من می‌گویم زندگی را باید چشید،
نه با قاشق‌های نقره‌ای و لبخندهای مصنوعی،
نه در مهمانی‌های پر زرق و برق که بوی تعارف می‌دهند،
بلکه با انگشتان آغشته به خاک،
با زانوهای زخمی و دلی که طعم شکست را فهمیده.

زندگی را باید چشید،
مثل سیب سرخی که از...

طعم شیرین آغوشت،
چـہ نزבیک است بـہ طعم زنـבگی.

گویند در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
پس بیا با رنگ صدایت
صبح که جای خود
تمام زندگیم را بخیر کن...

هیچ دستی

بر شانه‌ی خسته‌ی ما نمی‌نشیند

و امید

چون پرنده‌ای زخمی

در باد گم شده است

با این همه

هنوز در چشم‌ها

جرقه‌ای مانده

که نامش زندگی‌ست...شاید!

بوی تنت در خیابان پیچید،
مرا به عقب کشاند،
به روزهایی که هنوز تو بودی،
و جهان دوباره زنده شد.

وقتی دستت در دستانم است، جهان آرام می‌شود.
نگاهت پنجره‌ای به فردایی روشن است،
و لبخندت مرا به یاد می‌آورد که زندگی ارزش جنگیدن دارد.
با تو، حتی تاریکی هم راهی به سوی نور پیدا می‌کند.

از پشیمونیِ بعدش می‌ترسم.
-پشیمونی‌ها ترس ندارن، درس دارن

گاهی آنقدر درگیر دویدن می‌شوم که یادم می‌رود چرا شروع کردم، آنقدر برای ساختن فردا می‌جنگم که امروز از دستم لیز می‌خورد، در پیچ‌وخمِ کارها، حساب‌ها، نگرانی‌ها، فراموش می‌کنم نفس بکشم، بنشینم، به یک فنجان قهوه نگاه کنم که بخار آرامش را بالا می‌فرستد.

قلم را در دست بگیر و از آنچه که در دل و جانت را آشفته کرده بنویس. این قلم می‌تواند مرهمی باشد بر گودالی که پر از آشوب‌هایی که تو را بی‌قرار کرده‌اند. قلمی، که می‌تواند زخم‌هایی بر قلبت بزند، اما در عین حال تو را آرام کند. این قلم،...

آه از این دنیا
آه از این فنا
آه از انسان و غم نبودن و دوری.....
چگونه دوباره طاقت بیاورم نبودنت را
پنجشنبه که می‌شود
دلم از این رو به آن رو می‌شود
یه جورایی کم می آورد
و طاقتش به لبش می‌رسد
کاش دنیا فانی نبود
کاش همه باهم...

زندگی
جاده ای بی انتهاست
مسیر
بی مسیر
هم مسیر ، بیاب

پا که به سن می گذارید انتظار کمی آسایش دارید، نه؟ فکر می کنید استحقاقش را دارید.
من اینجور فکر می کردم. ولی بعد فهمیدم که زندگی پاداش شایستگی سرش نمی شود!

مرد نباید بترسه
اگه بترسه تو زندگیش هیچ پُخی نمیشه!
نترس...

این آخر هفته‌ها دلم می‌گیرد
بر غربت رفته‌ها دلم می‌گیرد

با فاتحه‌ای یاد کنید از اموات
از درد نگفته‌ها دلم می‌گیرد...

زن ، آغازگر زندگی‌ست و مادر، معناگر آن.
در نگاهش، تمام جهان آرام می‌گیرد و در آغوشش، کودک، خدا را نزدیک‌تر می‌بیند.

مادران ، فرشته‌هایی‌ هستند که بی‌بال ، پرواز می‌کنند...
و زنانی که مادر می‌شوند، جهان را عاشقانه‌تر ادامه می‌دهند.
در آینه‌ی صدای مادر، مهربانی جریان دارد.
زنی که...

آری…
عشق، زبان خاموش خداست در زمزمه‌های دل.
عشق، آغاز هر خلقت است و پایان هر بی‌قراری.
اگر دل بی‌عشق بماند، گویی زمین بی‌خورشید است؛
و اگر جان به عشق آغشته نشود، نه حیات معنا دارد، نه کمال.
عشق، همان نَفَس نخستینِ روح است در لحظهٔ آفرینش.
ما نیامده‌ایم تا...

چه خوب می‌فهمم راز این لبخندها را...
این خنده‌هایی که نه از شادی،
بلکه از عادتِ به ادامه دادن‌اند.

سایه اگر بر شانه‌ات خانه کرده،
یقین بدان که نوری هم، بی‌صدا، از تو عبور کرده است…
سایه، بی‌حضور نور، معنایی ندارد.

اگر هنوز از دل خاکستر، آفتاب را می‌جویی،
یعنی...

زندگی خوب
زندگی، سفر زیبایی‌ست که در هر قدم
فرصتی برای رشد و درخشش داریم.
هر طلوع خورشید یادآور امیدی نوست
هر لبخند مهر تأییدی بر ارزش وجودمان.
در لحظات سخت، یادت باشد که تو از سختی‌ها قوی‌تری، تو توانایی آن را داری که از هر مانعی عبور کنی و...

اگر به زندگی مهلت کافی بدهی، همه مشکلاتت را حل خواهد کرد، حتی مشکل زنده بودن را !

من نمیخوام زنده بمونم
میخوام زندگی کنم...