متن سیاه

سرم را به طاق کوبیدی
ماه ورم کرد
آسمان سیاه پوشید
صدای قهقهه پیچید
ابر
گریست.

تکه سکه هارو در جعبه
سیاه خودت جمع کن
روزی حال خوش نشان می دهد...

مات می شویم
در قابی عبوس
با روبانی سیاه،
فردا
به غبار سپرده می شویم.

انگشت به دهان مارهای افعی
در اقیانوس بی کران
عقرب های سیاه
همراه غرب زدگی های کفتار .....

سیاهِ دلنشین!
ای شب!
از لباس ِپولک دوزی ات
ستاره می چینم
و می چسبانم
به آجُرِ روزهایِ شب گونه ام .

چمدان
بسته
دراین
آبادی
سکوت شب
همراه جعبه سیاه

امروز زندگی..
روغنی و سیاه است..
ببین و برو...

مداد رنگی هایم،
رنگ به رنگ
می کشم بر کاغذ...
مداد سیاه می خندد!
آه،،،
دنیا به اندازه کافی سیاه ست،
-- از تو بیزارم...


رها فلاحی

با سیانوری که چشمانت در رگ هایم حل میکند به زندگی سلام میکنم، در موج های سیاه چاله ی چشمت رها میشوم و اثبات میکنم –سیاه– امیدبخش ترین رنگِ تاریخ است؛ اگر در رویِ تو ببینَمَش👀🖤
👤مأوا مقدم

اِنقد به فکر رنگی کردنِ دنیاش بودی
که نفهمیدی دنیای خودت چطور سیاه شد

آسمان
رانهای خونی اش را باز می کند.
ابرها می روند
چکه کنان به سمت غروب... پخش می شود روی سطح افق، لکه ای بزرگ
کوه ها سیاه می شوند
زنی، پشت قله ها ته کشیده است...
.

روزگارم را هم
مثل موهایت
سیاه کرده اى…
اما چرا
روزگارم
مثل تو زیبا نشد؟

دیگر امیدی به دیدن ات نیست
شهر را قرنطینه کرده اند
آفتاب نورش را مضایقه کرده
و سردی خراشنده ای
پوستِ دل را می کاود!
بیماری بسیار مهلک است
آنان
نمی یارند چسباندن تصویر مرده گان
بر دیوار شهر
که مخمصه ی دوران
سخت در پیش است
از این سوی...

رنگ واقعی دنیارو فقط نابیناها میفهمن!
تاریک و سیاه...

انقد به فکر رنگی کردن دنیاش بودم
که دنیای خودم سیاه شده!!
.

تمام دنیا را
سیاه و سفید دوست دارم
به جز تو که رنگی ترین اتفاق منی


️️️

شب هنگام به کنارم بیا
تا گیسو بافته های شعرت را
با لبهایم بگشایم!
آنگاه بگذار در کهکشان چشمانت
با ساز نوازش
کبوتر قصه ی رویای ذهنم را
به خانه سپید دستهایت برسانم!
و نوازش دستهایم
بر گیسوان شعرهایت
آرامشی را هدیه خواهد آورد
که در آرزویش بودم
در زیر...

آه، ای پر طاووس!رنگینه ی شگرف!
از من فاصله بگیر
که آهم سیاه می کند، سیاه!

کتاب خواندن در پاریس حسابی حرص آدم را در می آورد . هر کس را می بینی ، یک کتاب در دست دارد و تند تند مشغول مطالعه است . سن و سال هم نمی شناسد ، سیاه و سفید و مرد و زن و بچه هم نمی شناسد ....

تراشیدم
تا رنگ دهم
به صفحه ی سیاه زندگی
مداد رنگی

هر رنگی که می خواهی باش حتی سیاه! ولی یکرنگ باش.

هر لحظه تمام آرزویش را داد
زیبایی ظاهری رویش را داد
تا من برسم به هر کجایی/ مادر
تا رنگ سیاه تار مویش را داد

روی موهای قشنگت
یه گل بنفشه بگذار
رنگهای سیاه و ماتو
همه از تو خونه بردار
چشاتو قاصد راه کن
واسه لحظه رسیدن
با ترنم یه آهنگ
خستگیمو بگیر از من
گلهای پرپر و بردار
من اونا رو دوست ندارم
با خودم من گل مریم
یه سبد برات میارم

دنیای تو رنگارنگ است و

دنیای من سیاه

ولی یک رنگیه من به

همۀ دنیای تو می ارزد