جشن گرفته اند..
نکند او بترسد..
از صدای شب....
دلم می سوزد..
برای روزهای خوش..
نیستی و هستی...
تعارض این است..
ادامه که ممکن نیست..
دلتنگی هم هست....
دشمن زیبا..
دوستی با مرغ هوا..
تبخیر خواب ها....
با هم در زمان..
فراتر از خوب و بد..
نگاه و سکوت....
گاهی مظلوم است..
هر چقدر بد جنس باشد..
گاهی هم بر عکس....
فایده دارند..
یک فایده ی دیگر..
این کفش دوزک ها....
متناقض نیست..
یک پرده ی دیگر است..
متضاد هم نیست....
هوا آفتابی..
نه زمستان نه بهار..
کوه های برفی....
به خودم گفتم..
فلسفه محو می شود..
با واضح بودن....
بی واژه ، غزل..
بهار نارنجِ شیراز..
نور است و حریر....
پیشِ انبساط..
دیدار نور و درخت..
بی خودی و کشف....
وسیع و تنها..
پیشِ درخت انجیر..
سر به زیر و سخت....
خاموشی عصر..
دور شدن از کودکی..
مرداب اتاق....
آهای شاسوسا..
هم نظاره گر شدم..
و هم بازیگر....
باران و درخت..
وضوح کبوتران..
تکرار ، انتشار....
هرگز برنگشت..
مرگ یعنی (دیگر هرگز)..
تکرار نشدن....
بی رنگ و بی وقت..
تعلقی ندارد..
باد بی مکان....
نه کلام ، نه نام..
بی رنگی و بی سویی..
بی کرانگی....
ریشه ام در خاک..
دستانم در آسمان..
پوست انداخته ام....
باید سکوت کرد...
نه تمنا ، نه نفرت..
باید آگاه شد....
به پروانه ها..
پنجره را فهماندن..
این است فلسفه....
دور از همه کس..
بی خبر از همه جا..
سلامی دلچسب....
پرواز یا مقصد ؟
فرایند مهمتر است..
از فراورده....
خوشه ی انگور..
وقت لطیف رفتن..
یاس مُلَوَّن....
چشم مفصل شد..
حرف بدل شد به اشراق..
نزدیک دورها....
به ، چه هوایی..
وضوح پرندگان..
ای شور ، ای قدیم....
نگاهت به دور..
اوج غم دل دادن..
در زندگی بود....
یک صبح زیبا..
هوا هم آلوده نیست..
نه سرد و نه گرم....
مرا صدا کن..
چه خوب است صدای تو..
حجم خوش صدا....
طلوع انگور..
پیراهن تنهایی..
زاغچه جدی است....
ریشه را دیدم..
و برای گلِ مرگ..
آب را شرح دادم....
سارها پریدند..
جنبش واژه ی زیست..
کودک فردا....
چکه های وقت..
لادن اتفاقی نیست..
نخ های نگاه....
