سه شنبه , ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
کوفه میا حسین جان کوفه وفا نداردکوفی بی مروت شرم و حیا ندارد...
گره خورده بر عشق پاکت دلم شد/غم تو سرشته به آب و گلم شداگر من شدم سینه زن شک ندارم/دعای تو و مادرت شاملم شدحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا......
به راه دین از تن و از سر گذشتی/ز قاسم و عباس و اکبر گذشتیاگر چه در خون بودی آخرین ساعات/به زیر تیغ و نیزه کردی مناجاتمُجیب المضطر/چو لاله پرپر/شهید بی سر/غریب مادرحسین ِ مظلوم.....
ای که صفای هر دلی می جوشه از عطای توبهشت قلب عاشقاس،زمین کربلایی توآه/چه کربلایی/چه لاله هایی/هنوز دارن اون/خاکا نواییهمینجا بود که بر حسین/جنایت و جفا شدسر عزیز فاطمه/بریده از قفا شدآه...سَروَر ِ بی سر......
ساربانا مهلتی تا تابر سر نعش حسینراز دل گویم ببارم خون دل از هردو عیندر عزایش عالمی را پکنم از شور و شینمن برادر در میان خاک و خون گم کرده اممهلتی تا جستجویی اندرین صحرا کنمدر میان قتلگه من کشته ام پیدا کنمبر سرنعش برادر دیده را دریا کنمخاک بر فرقم که نور دیدگاه گم کرده ام...
غبار ماتم تو آبرو بمن بخشید به عالمی ندهم این غبار ماتم را زمان به یاد عزایت محرم است حسین اگر چه شور دگر داده ای محرّم را...
این خشک لبِ فتاده دور از لبِ فراتکزخون اوزمین شده جیحون،حسین توستاین قالب طپان،که چنین مانده بر زمینشاه شهید ناشده مدفون،حسین توست...
