یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
که آتش را کسی چندان که کاود، بیش تر سوزد مشهدی...
مرحمت کن، گاه گاه از خویش غافل کن مَرا......
تویی که عزت ما می بری به کم محلی......
از چشم خود بپرس که ما را که می کُشد؟!...
گر از تو خموشم از فراموشی نیست.....
آن نیستی که رفتی،آنی که در ضمیری!......
جان بوصالت دهم گر تو بخوانی مرا...
نماند بر زمین هر کس جهان را مختصر گیرد... حسین_توکلی...
دلتنگی اتفاق عجیبی ست؛ گویی خواهی مُرد اما نمی میری … ...
گر نخواهی کام خود را تلخ،خوش گفتار باش......
عاشقان را با نظر بازان نمانَد کارها.... گیلانی...
از یار جدا و با غمش پیوسته .....
ای ما و صد چو ما ز پیِ تو خراب و مست......
بر خاطر من جمله فراموش و تو یادی.. ...
فریاد ز محرومیِ دیدار و دگر هیچ…...
ما کز او دست کشیدیم، دگر دنیا چیست؟......
ای تماشا گاهِ عالم روی تو......
عشق قاتل است؛ و بی گناه!...
وردت این است که بیگانه ی خویشم خوانی .....
تو را با خویشتن از بس که دیدم سرگران،رفتم......
خواستنش تَمَنّای هَر رَگ...️...
به تو حاصلی ندارد غمِ روزگار گفتن......
ندارد غیر لیلی جسم مجنون، جان شیرینی......
سهمِ من از تو؛ هستیِ خود را گریستن......
ای ناله چه شد در دل او تاثیرت ......
غرضم وصل تو باشد، چه تو آیی چه من آیم ...
گیرتو بودکه نخ کش شد، دلم...!...
خلقی اندر طلبت، غرقه ی دریای غم اند.....
قدردان خود نی ام ازبس که با خود بوده ام...
ز خود هر کس که پا بیرون گذارد رهنما گردد......
منم که دل نکنم ساعتی ز مهر تو سرد...
در گل بمانده پای دل ......
هرکه در آتش نرفت، بیخبر از سوز ماست......
دادیم به یک جلوه ی رویت دل و دین را...
صد سبزه گره زدم که یارم باشی......
یادِ چشمش همه ى عمر سیه پوشم کرد.....
در درون جان تست ، از خویشتن جو یار خویش ......
صبر را عاجز کند دردی که بیش از طاقت است......
او فقط آمده بود از دلِ ما رد بشود ...
به پای هم پیر شدیم من و خیال تو...!...
ماییم و دست و دامن معصوم ِ مرتضی ... مبارک️...
آن قَدَر بیخودی از بویِ تو دارم ، که مپرس.....
سهم ما از عشق هم شد قسمت زجر آورش......
عشوه ای از لبِ شیرین تو دل خواست، به جان ......
با من به زبانی و به دل با دگرانی...
شیشهٔ صبرِ مرا سنگِ غمت زود شکست......
عید نمی دهد فَرح بی نظر هلال تو عجل لولیک الفرج...
بُریدم از جهان بهر تو و با تو نپیوستم......
آن ها که دوست شان داشتیم رفته اند و اندوه بی صداست.. ...
جز ما کسی به بی کسی ما نمی رسد...
