با تو از خوشبختی رد شم که بتونم زندگیمو به نگاه تو ببخشم
دیوارا اینجوری کم شن چشمای شبیه دریات ناگهان سهمه خودم شن تو کنارمی که جاده میرسه به مرز آفتاب که بهار شعله کشیده از دله زمین بیتاب
تو کنارمی که دستام بوی شالیزارو میدن که پرستوها به سمته خونه ی ما پر کشیدن
به گمونم که یه خورشید پشته موج گیسوهاته دریا انگار چشم به راهه لمسه طوفان نگاهته
بیا تا دوباره گم شیم تویه عطر عود و زیتون با یه لبخندت دوباره روحمو از هم بپاشون تو کنارمی که جاده میرسه به مرز آفتاب که بهار شعله کشیده از دله زمین بیتاب
تو کنارمی که دستام بوی شالیزارو میدن که پرستوها به سمته خونه ی ما پر کشیدن
