جدید ترین متن ها و اشعار

خــاکِ رهِ تــو ، به آسمـــان می‌ارزد
یک ذره‌یِ تو ، به صد جهان می‌ارزد
دیروز شنیدم از صبا ، وصفت را ...
می‌گفت لبت ، به نقدِ جان می ارزد

اوضاع هیچ‌وقت مطابق میل تو پیش نمی‌رود،
اما همین زندگی را جالب می‌کند و به آن معنا می‌دهد.

نفهمیدی مرا و حرفِ دل را عمری است ای دوست

بریـدم از هـمه بـهرِ تو اما تو بریدی از من و از دل

دوباره صــبح و لـبخنــدِ گل ناز
ز عشقت گشته ام جـانا غزلساز

بیــا تا خود ببینی که به سویت
دلــم همچون کـبوتر کرده پرواز

این جـهان بی تو مرا هـرگز نـمی آید به چشم

چشم درراه تو هرروز و شب است چشمانِ من

- میخوای برات قصه ای تعریف کنم
که آخرشو نمیدونم ؟
+ تعریف کن
- دوستت دارم

هیچوقت بخاطر چیزهایی که باعث شدن لبخند بزنی، پشیمون نشو...

شاید
همه سهم من این است
که از ابتدای صبح
تا پایان شب
چشم انتظار تو باشم
تویی که
جانِ جانم شدی
و مضمون عاشقانه هایی
که هر روز و هر لحظه
برایت می سرایم

با خیالت
سَر می کنم
لحظه های تنهایی هر شبم را
و می نویسم
غزل عشق را
بر تار و پودِ وجودم
تا آن زمان که بیایی
و بخوانی واژه واژه ی آن را

کجایی که
در امتدادِ ثانیه ها
قدم می زند
دلواپسی هایم
چشمِ انتظارِ آمدنت
به خواب رفته است
خورشیدِ نگاهم
در غروبِ دلتنگی

بعد وداع،

آتش درونم،

می شکافد سنگ مرمر سیاه را

کز عشقت،در باطنم نهفته است...

باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم

ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه‌ام
باز آ چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه‌ام

چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران...

غیر تو کیست،
که ویران بکند قلب مرا با نگهش.

مگر چیزی به غیر از خاطراتت هست.
که بارانی کند چشم مرا هر شب.

اگرچه خصمِ نامرد است و بی‌پیمان و بی‌دین
تو خوش باش و مکن خود را شبیهِ خلق نادان
به گرمی با دلش رفتار کن، ای جانِ روشن
که نیکی از تو می‌ماند، نه از مردارِ نفرین
بدی را با بدی سنجیدن آیینِ تو هرگز
نبوده، نیست، ناید در خورِ اهلِ...

راه می روی و
شهر
اردی بهشت می شود

اینکه طرف به همون چرت و پرتهایی که تو علاقه داری, علاقه داره ثابت نمیکنه که شریک خوبی برای زندگیت میتونه باش!

بوی سیب می دهد
هوایت
و باد مسافری
که در این جمعه های نفس‌گیر
از‌ تمام پنجره های خاطرات
یادت را
با عطر سبز بوسه می اورد

حوالی ی‌ِ چشم های توام
نزدیکتر بیا،
خسته ام
از تبانی ات با سایه ام

آن دل که شکست ، دور باید انداخت
من بی تـو همـان دلم ، خـــدا می‌داند

ای تو آرامش جونم
برای غربتِ این دل، چاره بودی
همه رفتن تو موندی
عشق دیروز و هنوزم...

از خواب چه می‌خواهی؟ بیداری آشفته است
یک عمر در این کابوس لبخندم این گفته است

در کوچه بی برگشت آواز کسی پژمرد
چشمان توام انگار از خاطره‌ها دل برد

هر حرف که می‌گویند زخمی به دلم باشد
هر پنجره ی بسته تصویر قلم باشد

دل خسته و بی رویا...

در کوچه‌های خیسِ خاطره
با نام تو قدم می‌زنم...
پنجره‌ها
از بوسه‌های ناتمام می‌گویند،
و برگ‌های پاییزی
عطرت را به یادم می‌آورند.
زمان می‌گذرد
و من هنوز
در پی صدای قدم‌هایت
سرگردانم...

عشــق را گُـشتی درونم یــار دل آزار مـن

بس که بودی با دلـم بیــگانه ای نـامهربان