متن عشق

بر تمام صندلی‌ها نشسته است
و با تمام وجود
همخوانی می‌کند با من
منی که آوازم سکوت
و سازم
تنبورِ تنهایی‌ست...

غرق شکوفه میکنی ای عشق خانه را

گویی تمام دریاهای جهان به چشمان تو میریزند
و من آخرین غرقه ی این اقیانوس آبی ام…

به نام حضرت عشق
بوی گل و سبزه و سمن و نسرین
بوی عشق و دل و دلداده و پروین
صنما قبله نما جان ودلم را به فدایت
که چگونه قدحی داده ای بامهر و وفایت
که طبیعت شده زیبا از لطف و نگاهت
دلدارا *حول حالنا* خواهیم از لعل...

هر خیال تو مرا عید نو و نوروزی‌ست

(فرشته، الهیه، اقدسیه،...)
دوستت دارمِ یک کارگر
در این پرانتز
در این مقال نمی‌گنجد
که آجرهای عشق او
تنهایی می‌سازند
و آجرهای عشق تو
اختلافِ طبقاتی !

عشق شما چنان کرد با من،که بهار با درختان.

پس از یک عمر دوندگی
حالا می‌خواهم بایستم کنار تو
کمی بیشتر از کنار تو
کنارِ کنارِ کنارِ تو
بادبادکت را دست بگیرم
و به وزیدنِ عشق گوش کنم
به پروازِ قلبت در قلبم...

قلب من خانه ے عشق اسٺ
وتو مهمان منـ ے
چشـم من روشـن ازاسمٺ شـده
چشمان منـ ے
حرفهایـت شــــده
آرامش هـر روز و شبـم
همچو پروانه ے عشقـ ے و
تو در جان منـ ے
‌

‌
‌‌قامت عشق تو اگر
قلب مرا صدا زند
قافله بر پا میکند
قاصد مهتاب غزل
قصه اگر قامت توست
قاصدکم غرق شده
قبله گهت را بنما
غربت کمی سخت شده

عطارد،
مامور است بنویسد،
واکنش‌های احساسِ ما را،
در چشمکِ شب‌های ستاره‌بارانِ
عشق و بوسه!

پی‌نوشت:
تیر یا عطارد، کوچک‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است و در ادبیات فارسی به عنوان دبیر و نویسنده‌ی فلک شهرت دارد.

با تو تمام شاعرانه ها را خواهم نوشت
خواهم سرود زندگی را
خواهم رقصید آزادی را
محبوب من
فقط تو بمانی
از پس همه چیز بر خواهم آمد💕

و عشق...
ربنای قلبی است که با نامت می‌تپد،
نمازی که در محراب نگاهت قامت می‌بندد.
تو که می‌آیی،
تمام واژه‌ها وضو می‌گیرند،
و هر نفس،
شعری ناتمام از دوست داشتن می‌شود.

من،
در لحظه‌های بی‌قراری،
به سجده‌ی آغوشت پناه می‌برم،
جایی که تمام اضطراب‌ها،
مثل غبار از روحم فرو...

و عشق...
صدای ربنای دل است وقتی نامت را زمزمه می‌کند،
لحظه‌ای که نگاهت، مثل اذان صبح،
تمام تاریکی‌های وجودم را روشن می‌کند.
تو که باشی،
جهان، آرام‌تر نفس می‌کشد،
و هر تپش قلبم،
مثل مؤذنی خاموش، تو را صدا می‌زند.

من،
در آستانه‌ی حضورت رکوع می‌کنم،
و هر بار...

🌷🌷🌷
هر روز؛ هر شب،
 
حنجره‌ی احساسم،

تو را با تکرارِ محبّت،

تلاوت می‌کند؛

و تو،

با حلاوتی گیرا،

برفِ شادیِ سلام را،

سوی پنجره‌ی احساسم،

پرتاب می‌کنی؛ 

و شکوفه‌ی پرشکوهِ درونم،

در بورانی از:

❤️عشق و احساس،❤️

بهاری می‌گردد...

چگونه سر کنم لحظه لحظه‌های خود را
نزدیکم اما خیلی دور، ای مردم شهر
هر زنده‌ای یک قصه، قصه‌ام گنگ و ناشناخته
کلمات می‌رقصند، در دلم، مانند یک رویا

به هر گوشه‌ای می‌روم، خاطرات شگفت
بوی عشق و مهربانی در هوای سردم بماند
چشمانم را می‌بندم، تو را در ذهن...

من
میخِ محبت را
برای قابی رویایی
به دیوارِ عشق کوبیدم،
یک نفر دیگر
کلاهش را به آن آویخت ...

من از احساس خوابیدن خورشید،
بر سینه‌ی آسمان،
دانستم:
«عشق»،
هم‌آغوشی وسعت و گرماست!

من از رقص جمعی پرستوان،
در کرانه‌‌های آسمان،
دانستم:
«عشق»،
همه،
پرواز است!

من از نجوای پروانه،
در گوش گل،
دانستم:
«عشق»،
راز‌ و نیاز است!

عشق از دیدن چشمان تو آغاز گرفت...

عشق را ازباران باید آموخت وقتی دلتنگ می شود می آید
وقتی بغض می کند و دلش می گیرد باز می آید
وقتی دلش هوایت را می کند باز می اید
از ذره ذره گوارای وجودش میگزرد یک دنیا می بارد
چون میداند عشق تاوان دارد
و باران تاوان دوست...

همتی می طلبد راه که هموار شود
دل که در کار نباشد اگری می آید

مهربان باش و بذر عشق را در دل دیگران بکار ..
جوانه ی عشق در وجودت شکوفا می شود..
دستی را بگیر، نیازمندی را کمک کن..
پاداشت را از خدا بگیر..
از هر دست بدهی از همان دست ..
تو گره کوچکی باز کردی ،شاید خدا گره بزرگت را باز...