متن خدا

به وسعتِ ویرانیِ دلم بنا کردی...

که عشق، خانه که نه، آسمان می‌سازد

ای خدای صبح‌های بی‌صدا
که بیداری رو نرم می‌نویسی روی پنجره‌ها
که آفتابو با حوصله می‌ریزی لای شاخه‌ها
می‌خوام دعا کنم.
برای اون که بی‌صدا گریه کرده،
برای اون که خندیده ولی خسته‌ست،
برای اون که دعا کرده و جوابی نیومده
یه نشونه بفرست
کوچیک،
اما روشن.
برکت بریز روی...

خداوندا!
من تو را،
در رویشِ نازِ گلِ سرخ؛
جوششِ سبزِ گیاه؛
نفسِ پاکِ پگاه؛
عطشِ آبیِ سرشار از عشق و نگاه،
می‌شنوم؛ می‌بینم...

در پستوی خیال، خدا منتظر توست
آن‌سوی دل شب، سحر منتظر توست
دل را بتکان از غبارِ مردم و غم
یک قطره؟ نه دریا منتظر توست
از خویش برون آی، رها شو زِ تعلق
در خلوت جان، آشنا منتظر توست
پنهان شده‌ای پشتِ ربّنا
در خانهٔ دل، آشنا منتظر توست...

بعضی وقت‌ها دلم کمی خدا می‌خواهد!
نه فقط رو به قبله‌اش!
دلم می‌خواهد در آسمانش چرخی بزنم و دستش را بگیرم و مهمان خانه‌ام کنم.
یک فنجان قهوه تلخ برایش بیاورم،
گفتنی‌هایم زیاد است باید بیدار بماند.
نقشه حسرت‌هایی را که کشیدم نشانش دهم و نگرانی‌های فکر خسته‌ام را برایش...

میدانم این روزها دلت می لرزد
هراسان میشوی حتی با صدای جیغ بازیگوشی یک کودک
آری همه دلتنگیم و پراز اضطراب
همه عزیزانی داریم دور ازخودمان
اما بدان و بدانیم آن طرفتر اوست که هوایمان را دارد
پس پرده را او میداند وبس
پس شناور میشویم در دریای زندگی
بدون...

وطنم،عزیزِ جانم، خاک مقدست جایی برای جولان سگ های ولگرد ندارد
وطنم خم به ابرو نیاور،خاک تو جایگاه شیر زنان و شیر مردان پارسی است
وطنم ای قلب جهانم، لبخند بزن، مسرور باش، خدای شهدای مقدست نگه دار توست.

آن‌گاه؛
که در اقیانوس بی‌کران آزردگی و بغض،
خویشتن را می‌کوشی،
از صمیم جان،
خدا را فریاد کن؛
و آرام،
قرآن بخوان!

🌻🌻🌻🌻🌻🌻

شده یه وقتایی حس کنی خدا درست چسبیده بهت؟
شده هر قدمی که برمیداری، حضورش رو بالای سرت، روبروت، پشت سرت، تو کل زندگیت حس کنی؟
شده تو اوج عصبانیت، یهو یادش بیفتی و آتیشت خاموش شه؟
شده تا مرز انجام یه کار بد بری، ولی یهو به خاطر...

یک نفر هست نزدیک به تو؛

نزدیکتر از شاهرگ جانت،

یک نفر هست با تو؛

که تو را هر لحظه می‌پاید،

و نگاهبانی می‌کند از جانت!

تکیه بر او بکن!

زمانی که در بهت و حیرانی،
خویشتن خویش را،
واله و حیران؛
سرگشته و سرگردان،
به هر سو می‌کشانی؛
آرام باش؛ آرام!
یک نفر هست نزدیک به تو؛
تکیه بر او بکن!

در لحظه‌هایی که سردی؛
سردمهری،
می‌فشارد راه گلویت را،
در دم سردی،
که بازدمی برایش نیست؛
و برای نفس‌کشیدن،
فضایی نیست؛
و برای کوه غم‌هایت،
تکیه‌گاهی نیست،
تکیه بر او بکن!

تکیه بر او بکن؛
و او را،
در تمام لحظه‌های بی‌کسی؛
دلواپسی،
با تمام توان؛
با بیان ایمان؛
و زبان جان،
فریاد کن!

آن دل که شکست ، دور باید انداخت
من بی تـو همـان دلم ، خـــدا می‌داند

ای دل، از چه بیزاری؟ با زخم، که می‌سازی؟
با یاد، که دم سازی؟ تو کودک دلبازی

این مکتب عشقت بود غم‌ها همه مشقت بود
برخیز، وقت تنگ است دیدار یار، مرگ است

با سایه چه می‌جنگی؟ با گریه چه می‌زنگی؟
در سینه نفس مرده‌ست قلبت به جنون خورده‌ست

برخیز...

‏خدایا هیچ بنده‌اے رو شرمنده‌ے افڪار خودش نڪن.

نبودم پشت خود، افتاده بودم،
تو بودی سایه‌ام، ای نورِ هر دم
زمین خوردم، جهانم تیره می‌شد،
تو دستانم گرفتی، محرمِ غم
نه من بامن ، نه حتی دل به جایی،
تو بودی تکیه‌گاهم، مونس دم
دل از دنیا بریدم، زقهر رفتم،
تو گفتی: بازگرد، ای خسته‌ی ره
شبم تاریک...

خداوندا خداوندا خدایا
خریداری دل بشکسته آیا؟
ببین از ظلم ظالم زیر تیغیم
همه محتاج لطف بی دریغیم

من نیامده‌ام دعا کنم...
آمده‌ام دلم را بگذارم کنار ضریح،
که بماند، بماند برای تو…
نیامده‌ام از زمین بگویم،
آمده‌ام تا آسمان را به گریه بیندازم.
حرم تو، جایی‌ست که آدم دلش را گم می‌کند،
و خدا…
خودش پیدایش می‌کند.

בر زنـבگے هیچ زمان פּ حالتے مانـבگار نیست
چـہ شاـב باشے چـہ پریشان مے گذرـב
بذر امیـב را בر בلت بکار פּ با صبورے ـבر انتظار جوانـہ زـבن باش
تا בر هـבـ؋ـت بـہ اوج شکوـ؋ـایے برسے ..
فراموش نکن دستان پر مهر خداوند هر گاه صبور باشی و امیدوار شانه...

در خلوت شب، نفس ز خود بی‌خبر است
تنها دل من، به یاد او باخبر است
در سینه‌ام آتشی‌ست پنهان ز جهان
کز زمزمه‌اش، سکوت رب شعله‌ور است
مسجد همه جا، ولی خدا در دل من
گوشه‌نشینِ قلب سحر است
با من سخنی نگفت جز با نگه‌اش
آری، سخنش نگاهِ...

امشب دل از این روضه‌ها پیدا کنید
در اشکِ دعا، آشنا پیدا کنید
میان «به سر»، سوره‌ها می‌درخشد
خود گم‌شده را، خدا پیدا کنید
ز تاریکی این جهان پر فریب
چراغی ز نورِ هُدی پیدا کنید
که هرکس ز خود دور و تنها شده
در آغوش حق، مأوا پیدا کند...

هر کس که تو را خواست ز خود دور بگیرد
قلبش به تپش جان از آن شور بگیرد

یک قطره ی اشکم به در خانه‌ات افتاد
دریا شد و از چشم تو دستور بگیرد

هر قطره چو افتد به رهت بحر شود زود
هر قطره اگر پاک شود نور بگیرد...

توکّل بر خدایت کن دمادم
که تا با دستِ مهرِ بی‌کرانش

«به جای زخم‌هایت، گل بکارد»
دلت گردد قرینِ بوستانش

و با همواره‌ی امواجِ رحمت
شوی مغروقِ الطافِ نهانش