امیدی در جهانم کو؟
نشان از بی نشانم کو؟
دلی عاشق، دلی شیدا
بگو جانا! به جانم کو؟
بادصبا...
دل تنگ..
شعر گفتار بیان ست ز دل تنگ نهان
دل اگر تنگ نباشد..
که نمی خواند شعر...
جان و تن سوزد ز عشقی که همه جان وتن است
خوش نباشد غیر این شمع و گل و پروانه را
بادصبا...
کجایی بی تو سرگران، منم تنها به این دوران
امید و همدمم هستی و بر دردم تویی درمان
بادصبا...
تُو خودِ رویایِ عاشقانه ای
تُو طلوعِ بکرِ یک ترانه ای...
