متن کوتاه

آری این منم، اما چه سود؟
او که در من بود دیگر نیست، نیست.

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان

هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است

گاهی به من فکر کن من حتی به گاهی بودن در فکرت هم راضی ام...

زخمِ صد شمشیر بر دل هیچ تاثیری نکرد
نیشِ یک زخمِ زبان قلبی دگرگون می کند

باز امشب منم و فکر سیه چشمانت...


و همان حسرت تکرار نبودن هایت...

خاطراتت شد بغض...

بغض هایم شد اشک...

اشک هایم خیس کرد، همه دنیایم را...

بیچاره دل عاشق و دیوانه ی ما...



دلخوش به نگاه کسی هست که نیست...

به یادگار کسی دامن نسیم صبا

گرفته‌ایم و دریغا که باد در چنگ است

باران به تو نشان دهد آن دانه ها که کاشتی
نیکیِ تو به آدمِ درمانده گم نمی شود

دل چه میدانست که دلتنگی چیست..؟


تا تو را دید و... دگر باره ندید....

عجب بی تو پریشان است حالم...



پریشانتر از ان زلف پریشانت...

به گمانم جان دادن هم کم است...


در پی یک لحظه بوسیدن تو...

ای بی خبر از حال منِ مست کجایی...


من یاد تو هستم تو مرا یاد نداری...

عمــــــــرمان بیهوده بود...


گر بین لبهای من و تو پیوندی نبود...

لبخند بزن که زندگی طولانیست...


یک لحظه ز من جدا نشو که زندگی طوفانیست...

لبخند زدی و مو پریشان کردی...



دیوانه که بودم، دیوانه تر کردی...

درون چشم من جز تــــــو...

مگر کس خانه ای دارد...

گفته اند می آیی؛
من با لبان احساس،
 قداست انتظارت را،
می بوسم...

گلپوش حریری از بهشت است حجاب
نازل شده تا شان تو معلوم شود

مگر زندگى چه مى خواهد به ما بدهد
که تو از من چشم بردارى و
من نگویم
که دوستت دارم

تو که از مارمولک میترسی!
واس ما اژدها خالکوبی نکن :))

به تماشای تو قانع شده ام هر شب و روز...


چون که دستم به موهای پریشان تو هرگز نرسد...

نه بدبینم نه خوشبینم تو را با چشم دل دیدم
نمی‌دانی نمی‌دانم چه شد ای گل تو را چیدم

مرا دیوانه میدانست...

نمیدانست نگاهش کرده دیوانه دلم را...