متن پروفایل

زندگی: طعم هلوی لحظه‌هاست
رنگِ ناب سیب سرخی؛ چون طلاست
ارزشش، بیش از گهر هست و؛ یقین
قدرِ آن، اندازه‌ی جان، پربهاست

بعد این همه سال می فهمید زندگی چه اخلاق سگی دارد . می دانست اگر چه نمی داند کجا می رود ولی باز باید برود. این خیلی شانس است آدم بتواند تو همان روزهایی که ازش فرار می کرده باز زندگی کند و این بار بفهمد کیف هر چیز تو...

علامت آدمی که تو تله افتاده این است که مزه ی هیچ چیزی را درست و حسابی نمی فهمد ، حتا متوجه ی تلخی و شیرینی حوادث دیگر نمی شود . / محمد رضا کاتب / رمان رام کننده /

در زندگی هر چیزی ، حتی بهترین و زیبا تر ین چیز ها یی که وجود دارد به سرعت می تواند تبدیل به تله بشود و هر تله ای تبدیل به فرصت و رو شنایی./ محمد رضا کاتب / رمان رام کننده

می دانی علت مرگ وزندگی آدم ها چیست ؟ احتمالات است .کسانی که قواعد احتمالات را نادیده می گیرند زودتر از آن چه که باید نابود می شوند یا صحنه را ترک می کنند . آدم های باهوش و خوش شانس کسانی هستند که احتمالات را می بینند و بهش...

شبی به شدت مهربان شد،
از فردای آن شب دیگر ندیدمش...
بعضی از مهربانی ها بی دلیل نیست

دل سپردم به خدا هر چه که او خواست، همان

تب کرده است
احساسم
در کابوس شب هایم
هذیان می گوید
آمدنت را

اما
براى من،
تو آن همیشه اى...

من زمستان شدنم را به کجا شکوه برم؟
روزی این مزرعه هم حالِ دلش عالی بود...

من دقیقا وقتی به فاصلمون پی بردم که:
تو پروفایلتو عوض میکردی؛ در حالی که من دلتنگِ یهسلام تو تعداد کلمات جمله های قبلیمون رو میشمردم.

-w

حمیمم عیب خاموشی مزن بر سروِ رعنایم،
بیابی هم سکوتی هم سکونی در خراب آباد
(مهدی فصیحی رامندی)

پول خون های زیادی گردنت افتاده است
کشته مرده می دهد از بس پروفایل شما

صبرت که تموم شد نرو
معرفت تازه از اینجا شروع میشه👽✋🏿
ددپول

اِجتماعی بودنّ
با همه صحبت کردن لاس زدَن نیست.؛
اجتماعی بودن یعنی بدونیدّ کجا وبا چه

کَسی وبا چه لَفظی صحبت کنید !!!

باتظاهر به بی تفاوتی نسبت بهش جذاب نمیشی ، زمانش بیشتر شد .فقط احساس خوبی که به تو داره رو کم کم ازبین میره سرد میشه عادی میشه ...

ددپول

مگه میشه دیدت وعاشق نشد / دلم بعدتودل سابق نشد

من هنوزم دچار چشماتم
چیزی جز تو توو مغزِ پوکم نیست
گرچه اسمت دیگه توو گوشیم و
توو « فِرندای فیس بوکم» نیست

عکستو احمقانه می بوسم
تو که احساسمو نمی فهمی
حسمو وقت ِ دیدن ِ پسری
که نمیشناسمو نمی فهمی

وقتی « لایکش » میوفته رو عکست
بی...

هیهات از این خیال محالت که در سرست ...

نیستی نبض واژه ها کند می زند ...

خنده بدمستی است در ایّامِ ما، هشیار باش

نمی اندیشد از ژولیده مویی هر که مجنون شد...

ما به تو مُستأنسیم، تو به چه مُستوحشی؟

با تو چو تیر راستم تیر مرا کمان مکن