متن عاشقانه

بیا که آمدنت.

بهار این دل سرد زمستانیست.

غرق شکوفه میکنی ای عشق خانه را

نگران دست هایت هستم
که بعد از،
از دست دادن من ، به که ، دست خواهد داد.

در کنج خیالم ز لبش، بوسه چیدم.

خداوند گناهم را ببخش، توبه توبه.

دوست دارم شبیه‌ تو باشم
تو خوبی
همچو ارغوان زیبا
همچو اقیانوس عمیق
ُهمچو رودِ روان
دوست دارم ارغوانی باشم که بر روی اقیانوس رها
شده و بسوی ابدیت روان است
من و تو

به نام حضرت عشق
بوی گل و سبزه و سمن و نسرین
بوی عشق و دل و دلداده و پروین
صنما قبله نما جان ودلم را به فدایت
که چگونه قدحی داده ای بامهر و وفایت
که طبیعت شده زیبا از لطف و نگاهت
دلدارا *حول حالنا* خواهیم از لعل...

هر خیال تو مرا عید نو و نوروزی‌ست

تو تلخ هم شوی
باز من
جرعه ،جرعه
می نوشمت....

جهان
بی‌حضورت
غمی است میان غروب و دریا
سیگاری است میانِ انگشتان
به یاد تو
غم و سیگار
مرا می‌کِشند و نمی‌کُشند...

(فرشته، الهیه، اقدسیه،...)
دوستت دارمِ یک کارگر
در این پرانتز
در این مقال نمی‌گنجد
که آجرهای عشق او
تنهایی می‌سازند
و آجرهای عشق تو
اختلافِ طبقاتی !

➷➷➷➷➷ ـבر اوج گرمای تابستاט نگاـہ سرבت تنم را به لرزه انداخت...

دیگه میخوام اسمتو تو گوشیم عوض کنم
میرم هرجا دلم بخواد هر موقع هوس کنم
میخوام بشینم با هرکسی که هست دورم
زنگ بزنی زنگ بزنی زنگ بزنی قطع کنم
من میخواستم بمونم نشد که بشه
لطف کن حال منو نپرس که بهت نمیگم
برو خوش باشی بی من...

گفت:
آدمی را دارید که وقتی از زندگی خسته شدید،
شما را دوباره به زندگی برگرداند؟
من از تو برایشان گفتم.

عشق شما چنان کرد با من،که بهار با درختان.

نگار از ساحل احساس، رد شد؛

چه زیبا خوب بودن را، بلد شد!

نگاهم، چون که بر چشمانش افتاد،

همه حسّم به او، افزون زِ حد شد...

هر گوشه‌ی دل، داغ شود، با تبِ عشقت

گل‌بوسه‌ی جان، شاد شود، با لبِ عشقت

احساس بگیرد، عطش از: غنچه‌ی لب‌هات

بی‌تاب شود دل، به تمامِ شبِ عشقت

دوباره وقت قرار است و بینِ عقربه ها
به شوقِ دیدنِ تو ،جنگ تن به تن شده است.

بنا نبود که لب وا کنم، یقین دارم
به لطف تو دلِ من تشنه ی سخن شده است

پس از یک عمر دوندگی
حالا می‌خواهم بایستم کنار تو
کمی بیشتر از کنار تو
کنارِ کنارِ کنارِ تو
بادبادکت را دست بگیرم
و به وزیدنِ عشق گوش کنم
به پروازِ قلبت در قلبم...

من چرا شاعر و عاشق نشوم، وقتیکه.
سی و دو حرف الفبا، همه مجنون توأند.

تو، شبیهِ نرگس. روگرفتِ مریم
اسکنِ محبوبه. کُپیِ نسترنی.
تو همان یاسِ منی، یاسمنی

خوابم را
پرنده ای نوک می زد
تو آمدی و لغزید
بالی بر شانه های پنجره

آغوش تو خانـہ ے من است
سـ؋ـت בر آغوش بگیر تا خانه ام در اوج عشق گرم شود..

توبرایم نورفانوسی
درتاریکی دریای جنون
توبرایم نه زیادی نه کمی
توبرایم همه ای