متن غمگین

فکرِ تو اَم
تو،
فکرِ همه؛
همهمه
فاصله انداخت
بینِ من و تو.
#آگرین_یوسفی

چقــــــدر دیر می فهمیم که زندگــــــی همین روزهاییست که منتظــــر گذشتنش هســتیم.

و کاش
جنازه تمام آرزوهایی است
که در درون من مردند

بے تو هر شب، בلم از غصـہ בنیا پر است.

ز تو از هرکسی پرسیدم جوابم کرد
من این بیگانگی را پاس میدارم

شبهای تار،  مثل سه تار شکسته ای
در های و هوی دنیا، بی های و هو شدن

از چشمِ آسمان شده جاری شرابِ آه
فرصت فراهم است برای سبو شدن

ریختی ای دل به پای این وآن اشک ،ای دریغ!
دور تا دورِ تو جز مُشتی نمک نشناس نیست.

بَذر باش و تا ابد پنهان بمان در ذهنِ خاک!
سرنوشتِ ساقه آخر سَر به غیراز داس نیست

برق چَشمِ تنگ چِشمان پشتِ پلکِ پنجره ست
آنچه چشمک می زند از دور دست، الماس نیست

عاشق را برعکس کنی میشود قشاع.
قشاع : دردی که درمان ندارد:)

من فقط یکمی خسته ام ...
بعضی مواقع فکر میکنم اونقدر دارم برایِ زندگی میجنگم،
که وقتی برای زندگی کردن ندارم ...!

بے کسے یعنی: همـہ باشن غیر از تو...

شمع خود را در آیینه دید و آهی کشید که:

•چه حیف اینگونه آب می شوم، هر لحظه سایه ام از قبل کوتاه تر است و غم در دلم موج می زند!

در همین حال، پروانه خنده ای کرد وزمزمه کرد:

•پرتو نور تو گرچه گذراست اما خانه را روشن...

ڪـہ نباشـے...
زنـבگـے بـے تو ڪܩـے سخت گذر خواهـב ڪرב.

دلم برای قدم‌های رهگذرانِ عابرانِ پیاده تنگ می‌شود،
برای آن بی‌قراری‌های خاموشِ خیابانی که هر غروب بوی رفتن می‌داد.
برای نگاه‌های گذرایی که هیچ‌وقت تکرار نشدند،
و صدای کفش‌هایی که روی آسفالتِ خیس، مثل ضربانِ زندگی می‌دویدند.
حالا خیابان ساکت است،
و من مانده‌ام با خاطره‌ی آدم‌هایی که نمی‌دانم چرا،...

بیا بمان نرو.
ڪه مرا میل زندگـے نیست بـے تو.

بیهوده می پنداشتیم زندگی....
تو در تلاطم باران وما در طوفانی از تشویش تو را رَج میزدیم ،
فصل ها را چگونه انگاشتی و لحظه ها را چگونه به خوردمان دادی...،
وَهم و گمان ما ، از نقاشی به تصویر کشیده رنگارنگ تو، در بوم نقاشی چیزی فراتر از انتظار...

گاهی
تمامش همینه
گاهی بی پرده
گاهی بی ریا
گاهی میشه و تو میشی همراه من توی هر راهی
گاهی تو تمام زندگیمیو، من میشم همراه همیشگت
گاهی تو میری توی دور دستا میشه ب اندازه ستاره ی آسمونا
گاهی دلم میگیره از تنهایی، گاهی میشی تو منجی من در...

شوق دیدار تو،
تکراری ترین دلتنگی ایست.
که به آن دچارم.

و سکوت شب،
میزبان تمام غم دلتنگی هاست.

شب...
به اندازی کافی طولانیست.
دیگر تو با نبودنت طولانی ترش نکن.

محبوب جانم :
از دل من تا وصال تو راه چندانی نیست؛
صبوری می کنم برای دوای که دردهایش
را تو می فرستی با کس نگفته ام با من چه
کرده ای؛ تا نور دیده ات شوم،
تا عیش باتو میسر شود مرا✨

لا به لای درختانی رشد کردیم که
به تبر میگفتن تقدیر
ما هم در سکوت محض،
سکوتی کز رضایت نبود پذیرفتیم
و همین دردی شد،
که زخممان را به عفونت کشاند..!