متن غمگین

آری این منم، اما چه سود؟
او که در من بود دیگر نیست، نیست.

گاهی به من فکر کن من حتی به گاهی بودن در فکرت هم راضی ام...

بعد از رفتنت به هر دیواری رسیدم
تکیه دادم…

زخمِ صد شمشیر بر دل هیچ تاثیری نکرد
نیشِ یک زخمِ زبان قلبی دگرگون می کند

خاطراتت شد بغض...

بغض هایم شد اشک...

اشک هایم خیس کرد، همه دنیایم را...

به یادگار کسی دامن نسیم صبا

گرفته‌ایم و دریغا که باد در چنگ است

هرگاـہ בشمن نزבیک شـב بهت
بـבوט از בور گلولـہ اش بـہ هـב؋ـ نخورבـہ ..
هر نزבیک ‘شـבنے
ـבست ر؋ـاقت نیست ر؋ـیق

جز تو هیچ حسی به هیچکس ندارد، دل من..

هاینریش بل:

حتی اگر عشق خریدنی هم بود باز هم نمی توانستم آن را به دست بیاورم ؛ چون پول نداشتم !

رفــــــت...

بی آنکه بداند همه دنیایم بود...

در این قبیله که دیدار روبرو جرم است
زبان دهکده لال است و گفتگو جرم است

بروی شانه طوفان رها نکن دیگر
حریر ملک ختن را که مو به مو جرم است

اگر چه حضرت حافظ وصال می طلبد
بگو به خواجه حذرکن که آرزو جرم است

نگو که  سیب...

دونه دونه زخمامو خودم تنهایی بستم..):

زودتر از من بمیر!
تنها کمی زودتر
تا تو آنی نباشی که مجبور است
راه خانه را تنها برگردد ...

به من پیام میدی چه خبرا خبری نیس به جزدلتنگی میدونم کارداری گلم اما چه میشدمیزدی یک زنگی تومیدونی که فقط صدای تو به دل عاشقم آرامش میده وقتی حرفی میزنی صدای تو دل عاشقم نوازش میده

برخیز
و در جیب بگذار
برگ برگ حواست را
و عبور کن از زخم

دستم از دست تو دوره
دلم انگار تو تنوره
توی سینم که صبوره
غمو موندگار کردی
بغض وحشی تو گلومه
شب و عکسات رو به رومه
دیگه طاقتم تمومه
منو بی قرار کردی
رنگ چشمات آسمونم
خنده هات قاتل جونم
دلبر ابرو کمونم
دلمو شکار کردی
رو بخار شیشه اسمت...

زخم های بچه گی درمانش بوسه ی مادر بود
زخم های بزرگسالی درمانش دعای مادر است ..

دعایم کن مادر این زخم ها قلبم را ب درد آورده است ، بوسه هایت کار ساز نیست…

بچه که بودم زخمی میشد م ،درد می گرفت
مامان میگفت بزرگ میشی یادت میره

مامان بزرگ شدم ولی ارزوهای زخم های بچه گی را دارم این زخم های بزرگسالی درمان نداره،فقط درد داره

بیایم یکم عقب تر دوباره روز تولدت ، کارت بابات دستت بود و رفته بودی بیرون خرید قرار بود کلی چیز بخری که فقط یبار ازشون استفاده کنی ، چقدر باهات حرف زدم تا متوجه بشی که کارت اشتباهه و اسراف نکنی ، یادمه اولاش اصلا به پوشش اهمیت نمیدادی...

تو به من
واژه ی دوستت دارمی
بدهکار هستی
که مُرد
پشت پرچین خیال تو

روزگاری در بیشه شیر جنگل بودم ولی امروز شغالی شل در گوشه خانه نشسته و به روبهی‌ از پنجره خانه می‌نگرد که دست و پا تکان می‌دهد و به خیال سلطان جنگل بودن میرقصد....

خوشحالی مگر خانه ما چقدر دور است که مدت هاست سر نمیزنی؟

باران آمدو عطر دلتنگی در فضا پیچید
قهوه ای تلخ را نوشیدم ب یادش
ناگاه نگاهش در چشمانم لرزید
بدون هیچ پلکی زدنی نگاه میکرد
چرا دست نوازش نمیکشد
قطره اشکم سرازیر شد
باز هم قاب عکس یادگاری ..

شانه ب شانه قدم برداریم
نه
سایه ب سایه …