متن زندگی

زندگی ام را چنان خواهم ساخت که وقتی پشت پنجره اتاقم خیره به باران پاییز قهوه تلخ می‌نوشم زندگی به کامم شیرین بگذرد ..‌.

پشت پنجره،
گلدانی ایستاده
با برگ‌های سبز و عطرافشان،
که هر شب
رؤیای پرواز می‌بیند...

و من تماشا می‌کنم
چگونه گلبرگ‌های سرخش
در آسمان اتاق
به پروانه بدل می‌شوند
و می‌رقصند...

وعده اردیبهشتی را به من دادی که حال
نیمه‌ای از آن گذشت و نیم دیگر می‌رود

من که دلتنگم نمی‌دانم که دلتنگم شدی؟
جان ما دریاب ، عمری را که دارد می‌دَود

فنجانِ قهوه را
بر میزِ چوبیِ خاموش می‌گذارم
و تو،
از لابه‌لایِ بخارِ داغ
چون پروانه‌ای سپید
رها می‌شوی از پیله‌ی دوری.

خاطره‌ها،
چون دانه‌های قهوه
در آسیابِ مغز
آرام می‌چرخند
و عطرِ بودن‌ات
تمامِ اتاق را
به یادِ تو می‌سپارد.

پنجره باز است
و باد
موهای تو را
از...

می توان زندگى را
با قطعه پارچه گلدوزى شده
مقایسه کرد که هرکس
در نیمه اول از عمر خود
روى پارچه را مى بیند!
اما در نیمه دوم پشت پارچه را
آنچه را در نیمه دوم مى بیند
آنقدر زیبا نیست!
اما بیشتر آموزنده است
زیرا او را قادر می...

با ناز گل‌های جهان
چشمانت را کشیده‌اند
که چشمانت...
این دو وسعت قشنگ،
زیست‌گاه ‌همیشه‌ی رقص و ترنم!
هر کلمه‌ایی با موسیقی صدای تو شنیدنی‌ست!
موهایت را که باز کنی،
آیینه از زیبایی‌ات سر می‌رود
و جهان از شعر!
البته این‌ شعر نیست ها!
پلنگِ اشتیاق است
که در لباس...

چه بسا که زندگی،گاهی وقت ها
چنان بپیچاندت که واقعاً هیچی برای گفتن نداشته باشی.

🌙

من
ماضی بعیدم و
گُم،بین جمله هات
اما تودر مضارعِ من
فاعلی هنوز

بیدار مانده ام
که تو را مثنوی کنم
آسوده تر بخواب!
عزیزِ دلی❤️ هنوز ...

دمیده، درونِ دشتِ رویا

شکوهِ سرورِ حسّ زیبا

بیا؛ با نگاهی، کن شکوفا

گُلِ نازِ باغِ زندگی را

تا هماره
با صفایت
با تب دل
زندگی کن

دیده در ره دارد احساسِ زلالِ زندگی
از برای دیدنِ رخسارِ ماهِ پاکتان

آرزوی سینه‌های منتظر را بشنوید
بازگردید آخر ای آقای خوب و، مهربان

زندگی: طعم هلوی لحظه‌هاست
رنگِ ناب سیب سرخی؛ چون طلاست
ارزشش، بیش از گهر هست و؛ یقین
قدرِ آن، اندازه‌ی جان، پربهاست

اگه حال دلت خوبه
بدون حال منم خوبه
یه حسّ نابِ زیبایی
رو قلبم مشت می‌کوبه

زندگی را زیبا می بینم هرگاه به بال شگفت انگیز پروانه ها خیره می شوم
زندگی را پر عشق می بینم هرگاه به اغوش پر مهر مادر می روم..
زندگی را رنگار رنگ می بینم هرگاه رنگین کمانی زیبا در اوج اسمان پدیدار می شود

زندگی را پر ارامش می...

تو به درختان ریشه ندادی
من اما یاد گرفتم که از خاک بی‌دست‌تو، درختی بشوم که آسمانش همیشه بی‌تو بوده.
گاهی رشد کردن به معنای زنده ماندن نیست بلکه زندگی کردن با تمام ناتمامی‌هاست

باورِ مجبورم!
هر قدر هم که ابر بپرورانی
گوشه‌ی گمشده‌ی آسمان، پیداست
با تکان دادنِ فصل‌ها
بیدار نمی‌شود زندگی
با شوک‌های «طاقت بیاور، طاقت بیاور»
قلبِ غمگین
از درد
بر نمی‌گردد
چشم‌بندت را بردار!
آسمان،
همه جا یک رنگ نیست...

چرا آدما گریه میکنن؟
تو نمیدونی؟ تو هیچوقت گریه نکردی؟
فقط یه بار خیلی وقت پیش.
وقتی که اونا ولت کردن رفتن؟ مردم به دلالیل مختلفی گریه میکنن
وقتی کسی میمیره، وقتی تنها میشن، وقتی که دیگه تحمل ندارن...
تحمل چیو ؟
تحمل زندگی کردنو، وقتی که درد میکشن...
میشه...

چشمای من، یه روز توی بارون
به یه برگ خشک نگاه کرد و گفت:
"شاید این آخرین نفسشه،
ولی همون لحظه با باد رقصید."

زندگی هم همینه،
مگه نه؟
هر چیزی که به پایان می‌رسه،
یه جوری دوباره شروع می‌شه.

می‌دانم
نهنگ هم می‌شدم
دریایم به ساحل نمی‌رسید
و من
در این رُمانِ عمیق
در جستجوی آرامشی بی‌دریغ
روز و شب‌ها را
خط به خط شنا می‌کردم

می‌دانم
نهنگ هم می‌شدم
اندوهِ آوازم را
پایانی نبود...

به یاد خداوندی که آفرید ما را
در بادیه ‌ها تنها رهایمان نکرد
دریغا که جز خاکی از ما نماند
در کوچه ‌های زندگی پر از آفتاب بودیم
اما سایه ای از خود بر جای نگذاشتیم

"باز هم می‌پرسند از تو"

باز هم می‌پرسند از تو
که آیا هنوز هم در دل تو
آتش جوانی می‌سوزد؟
که آیا هنوز هم در نگاهت
آن شوق روشنایی هست؟
که آیا هنوز هم می‌توان
به امید لبخندت،
زندگی کرد؟

و تو آرمیدی
در بستری سبز که به رنگ تو بود
و در فصلی نو جوانه زدی
تا به یاد آوری شکوه زندگی مردن را...

زن، ریشه‌ی زمین، آواز آسمان

زن، تنها یک واژه نیست…
نام دیگر زندگی‌ست، جاری در نبض جهان، در تپش قلب تاریخ.
زمین، بی او بی‌حاصل است، آسمان بی او بی‌ستاره.

زن، نغمه‌ای‌ست که لالایی‌هایش خواب را به جان جهان می‌بخشد،
و فریادش دیوارهای خاموشی را فرو می‌ریزد.

او، در میان...

جای زمستانِ اخوان
جای کتک خوردنِ پرچم از طوفان
جای تکان‌های یک جیبِ خالی
جای تنهاییِ تمامِ آدم‌ها
پُست می‌دهد
سربازی که حکمِ زنده بودنش
به شهادتِ پوتین‌های پاره بسته است...