بیو غمگین

آبیِ کرانِ بغضِ رویا، می‌سوخت💔
بندر، به کنارِ نبضِ دریا، می‌سوخت💔
نزدیک، به روزِ دختر امّا، دختر💔
احساسِ دلش، برای بابا می‌سوخت💔

تو نباشی ،
جهانم ، جان ندارد،
و من ، بی جان،
« هم» به انتظارت ، نشسته ام
«هم » به دنبال جان می گردم،
برای جهانم .

آمدم ، دَر زدم
هیچ کس نبود،
غیر از دل تنگی.....

خوش به حال قناری ،
که در قفس است ،
نه بی هم نفس...

بس که کاسه، کاسه تاسه، خورده‌ایم،

صبرمان لبریز گردیده؛ خدا!

کاش، می‌گشت رها، از تبِ تنهایی خویش
لحظه‌های عطشِ پُرغمِ پنهانیِ من

بعد تو به یاد تو با یاد تو می میرم

روزگاری در بیشه شیر جنگل بودم ولی امروز شغالی شل در گوشه خانه نشسته و به روبهی‌ از پنجره خانه می‌نگرد که دست و پا تکان می‌دهد و به خیال سلطان جنگل بودن میرقصد....

ساز زندگیه ما رو درد کوک شده

کاش میشد پیشش باشم
شاید حالش بهتر بود
شاید حالش بهتر میشد...¡
ای کاش ...... :)

آسمان دلم باران دارد
ولی
چشمانم بارش

نسرین شریفی

نشانی ام را می خواهی؟ سری به غم بزن . . .

در من منی پنهان است، با خیال درگیر..

گفت:
چشمانت گواه است که قلبت در چنگ اندوهی فشرده می شود

‏«فراموش کردنِ کَسی مثل این است که شبی فراموش کنی چراغ حیاط پشتی را، خاموش کنى . .
چراغ، تمام روز بعد روشن می ماند، و نور خورشید مانع فهمیدنت می شود. اما تاریکیِ شب بعد، وا می داردت که به یاد آوری . .»

- اندازه یک مزرعه ی آفتابگردان . .
بعد از غروب خورشید غمگینم (= 🤎

خدایا انسانهایت اذیتم می کنند
دست مرا بگیر و با خود ببر
من غریبه ای هستم در میان اشرف مخلوق هایت

آدم به آدم می رسد گر دلت سنگ و بی رحم نبود:)

شکستی مرا هزار بار و هزار آینه در دست توست .

اتفاق ساده می افتد،
مثل شکستن گلدان،
مثل گفتن خداحافظی،
مثل رفتن
و تا همیشه برنگشتن

مثل یک حادثه نه، رفتنت زلزله بود
من نمردم اما... هستی ام ویران شد


دنیاکیانی

اگر ازم ناراحتی،همه جا جار نزن؛بیا به خودم بگو ببینم چیکار کردم که فراموشم کردی...

خیلی ترسناکه
اینکه توی نوجوونی باشی؛انگار توی یه دریای بزرگ بین بچگی و بزرگی در حال دست و پا زدنی و سعی میکنی غرق نشی...
میترسم...که یه روزی توانم تموم بشه و کسی نتونه دستمو بگیره.....کسی نباشه....
شاید هم دووم بیارم ولی...
میخواستم زندگیم....معناش....چیزی بیشتر از دووم آوردن باشه...
به...

جغرافیای هرانسانی منشٵ دردهای اوست..