تو دله این شبه سیاه صدای لالایی میاد آخ که چقد با این صدا آدم دلش گریه میخواد
مادر و بچه دستاشون گره شدن به همدیگه مادر تو لالاییش داره از پدر قصه میگه میگه لالایی نازکم بخواب بابا فردا میاد دلش هنوز پیشه توئه دوست داره خیلی زیاد
پشته سرش آتیشه و گلوله و میدونه مین چشماتو هم یذار تو خواب از گونه هاش بوسه بچین اما نه گونه هاشو نه میگن بابات سر نداره دله منم مثله تو این قصه رو باور نداره لالایی که چشمونت قشنگه نگاهت رنگه باروته فشنگه
بابا چشماتو داره غم نداره تا جون داره با این دیوا میجنگه
لالایی کن عزیز دل که قصه مون به سر رسید غصه نخور حتی اگه بابا بدونه سر رسید
رسمه که سربلندامون زودتر بدونه سر بشن سایه اش همیشه باقیه رو سر تو رو سر ما بابا سرش جا مونده تو یه گوشه ی میدونه مین شاید تا حالا سر اون شده یه تیکه از زمین
زمینی که دستای تو میتونه آبادش کنه برق چشات میتونه از سیاهی آزادش کنه لالایی که چشمونت قشنگه نگاهت رنگه باروته فشنگه
بابا چشماتو داره غم نداره تا جون داره با این دیوا میجنگه لالایی کن لالایی کن لالایی که فرداست آخرین روز جدایی
دیگه تو خواب نمیگی با دله تنگ بابا جونم بابا جونم کجایی
