تو خودت گفتی یه روز مرد صدایت میکنم دل را بنامت میکنم

با زبان بی زبانی قلبم غلامت میکنم حال چه شد مرد صدایش میکنی عشقم خطابش میکنی

بیت خود را با لبانش قافیه سازی میکنی امان امان از این دله دیوونه امان از اون که نمی مونه

امان از این دلی که هیچ وقت نفهمیدی عاشقت بود فراق یاری که از این خونه ی تاریک از این حوض غم انگیز

از این حاله خراب دله دیوونه ی من نمیدونه ببین که از فراق یارم خزان است بهارم

صدای قلبی که شکسته است پر از درد چه خسته است

ببین که آسمون قلبم چه خسته است برگرد

زنجیر درد و بارانشم سر درگم تویه بالان شب

عروسک خیمه شب بازی سرخوشان بالای شهر منو آرامشم پنهان پشت آرایشم این منه تسلیم به درد نشستم به پای تاوان شمع

زیر آوارشم پس مانده ی بازار شب کشتم داور و باور دست خورد ساقه و ساغر مرد جنگ نامردیایی تنهاییاتو بکن بارور تمومه درد این آدم لاغر

اینه که کنار غریبه هایی و این فکر منو میکشه آخر منو میکشه با درد منو میکشه میخوره میجوئه مغزمو نامرد خیره ام به دیوار و ساعت

نیمه شبت کنار کی صبح میشه راحت

منو تا کرد تلخی هر شب یجوری میکوبن میخورن میبرن انگار تو حیات وحشم آینه ی چار قد نشون میده پیری زود رس

تمومه این شهر لای تمومه خیابوناش دنیای من یدونه کوچس یدونه خونس میگفتی کوهی پشتم ریختی چرا پس این که دیوار مسافر خونس

من که شدم حبس این نیز بگذرد ببین که از فراق یارم خزان است بهارم

صدای قلبی که شکسته است پر از درد چه خسته است

ببین که آسمون قلبم چه خسته است برگرد



Ahmad Solo Ft Milad Rastad Feragh Lyric

ZibaMatn.IR