از دست تو دلگیرم بی چشمات میمیرم با عشقت اسیرم آخر قصه از دست تو میمیرم
من که رفتم از زندگیت میگن رفتنی راهشو پیدا میکنه حالا هم راهمو پیدا کردم وقتی دستاشو گرفتی با چشای خودم دیدم دیگه نیازی نیست از زندگیت بیرونم کنی خودم میرم یه روزی یه جا اتفاقی میبینمت از دور یهویی میبینی منو با یه سر و وضعه ناجور
دله خودت به حالم میسوزه میگی چیکار کردم باهاش
یه عمر پای من سوختو ساخت بهش گفتم داداش جلوی چشام دست تو دست یکی دیگه میرفت انگار من دل ندارم
میدونست میدونست وابسته شدم تو روم وایستاد گفت دوست ندارم بغض دوباره پر شد تو گلوم نفرین نکردم آخه دوسش داشتم
گفتم حالا که نمیخوای میرم حلالم کن اگه جایی کم گذاشتم یه روزی میگردی دنبالم یه روزی میگردی دنبالم تویه خیابونا و پس کوچه ها
هر کیو میبینی میپرسی از عشقه من کجا پا برهنه آواره داد میزنی دنباله من اون روزی که من نیستم میگی دیگه بسمه خدا
بعد تو رگ زدنامو دعواهامو تویه شهر بعد تو جایی نمونده که ازش رونده نشم بعد تو هر کی میاد بیاد تو زندگیم ولی اگه ازم سوال کنه بهش میگم معتادشم لعنتی چیکار کردی که مادرم زار میزد قلبه من تو قلبت اسمتو فریاد میزد
لعنتی غیرته من تک بود ولی خیانتت انگه بی غیرتیمو تویه محل جار میزد میسوزوندم هر چی که مونده ازت به یادگار میسوزونم هر چی که دارم ازت دار و ندار
میسوزونم هر چیزی که میده بوی عطر تو میدونی دوست دارم بازی واسم در نیار از دله تنهام نگم برات نگم برات از همه دردام نگم برات نگم برات
از اشکه شبهام نگم برات نگم برات از خیانتات نگم برات نگم برات حیفه اون دلی که شکستیش آخر حیفه اون اشکایی که نکردی باور
حیفه من که پای تو همه عمرمو دادم اشتباه خودم بود که ساده دل به تو دادم
بنویس روی سنگ قبرم بنویس دنیا چشم دیدن ما رو نداشت دهن سرویس
از وقتی بزرگ شدیم شدیم کوچیک مردم دنیا از من یه داستان از شوهرش یه خر چقدر بالا اومدم کاری کرد این صدا خسته شه من چیزی نمیگم دهن دنیا بسته شه
تو نمیدونی پشته این صدا یه دیوونه ست که کل همین دنیا به یه تار وصلشه چقدر بهت گفتم نرو الان قیمت چنده با این همه بدیات هنوز دوست دارم ج
چقدر غرورمو زیر پاهات له کردی بگو الان که من نیستم حالت چطوره سخته دنیا با من عشقه اون باشه دوست دارم ولی دستام ازت دوره
بوسه بزن به قبری که زیرش یه دیوونست برگشت همه به سمت همین خونه ست حیفه اون دلی که شکستیش آخر حیفه اون اشکایی که نکردی باور
حیفه من که پای تو همه عمرمو دادم اشتباه خودم بود که ساده دل به تو دادم این دنیا مثه قطاریه که هر کدوممون یه روز باید سوارش بشیم
به یاد مهرابی از دست رفته ای که دیگه بینه ما نیست پیمان باقری سفرت خوش
