درد آلودی ست که آواره بمانده مرغ آمین

رفته تا آن سوی این بیداد خانه بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه نوبت روز گشایش را در پی چاره بمانده , , , 

جور دیده مردمان را میدهد پیوندشان در هم میکند از یاس خسران بار آنان کم , مرغ آمین

می نهد نزدیک با هم آرزوهای نهان را



Amin Bani Morghe Amin Lyric

ZibaMatn.IR