باز مرا یاد تو انداخت ببین سخت افسرده دلو ساکتو بی رنگ شدم

میروم در دله این جاده ی تنهایی بعد تو باز همان شاعر دلتنگ شدم من پریشانتر از آنم که تو زخمم بزنی غمه چشمانه تو بر این دله دیوانه نشست

با که نجوا بکنم این همه تنهایی را باز رسید و دلم از غصه شکست

فصل ها از پی هم میگذرند اما من چهار فصل دلم از غصه ی تو است

هر کجا مینگرم جز تو نمی یابم باز بند بند دلم از عطر تنت لبریز است کاش نگاه تو به بادم میداد تا که رسوا نشوم این همه از درد فراق

اوج ابیات غزلهای منی بی وقفه کی کجا باز بگیرم نفسی از تو سراغ



Mohammad Motamedi Paeiz Lyric

ZibaMatn.IR