متن سالار عقیلی

ای از تو شعر سرخی مانده بر لب
با تو برگشتم به خورشید ای به من برگشته از شب گرچه این پروانه سوزان پیله ی اندوهمان کرد
بارش سنگ ای برادر رفته رفته کوهمان کرد الوند تا به اروند ماییم و بغض در بند در اوج هم صدایی
با خون...

نگار من قرار من برای قلب پر غم تو زخمی و تو مرهم
در این بهار خزانیم به قلب پاره پاره نفس بده دوباره تو رفته ای و برده ای جوانی مرا غریبه ی همیشه آشنا
بیا که جای خالیت مرا زمین زده ببین که بر سرم چه آمده قدم...

مرورت میکنم هر روز و شب در بی کسی هایم
چو اشک آویختم از گونه ات حال نهانم را به باد سرد بی مهر و وفا مسپار اندوهم
که در آتش کشانده دست غم هر استخوان را به سوی دره های یاد تو با هر قدم بردم
غزل های پریش...

پس از تو از تو هر جا
خواندم برای کوه و دریا خواندم صدای تو شدم تا صدای من بمانی
برای تو بخوانم برای من بخوانی شبی که چلچراغ خانه را
ترانه را به من سپردی خزان گذشت و تو گذشتی و
جوانه را به من سپردی پس از تو...

من آسان افتادم در دام خودم
بشکن دل مرا که ز دل گلایه دارم
پی هر بهانه ای برود نمیگذارم یادت باشد از آن تو بود این دل که شکست آه از عشق
یادم باشد دلتنگی تو تقدیر من است آه از عشق آه از عشق و غم زیبایش آتش...

زلف را زلف را شانه مزن
زلف را شانه به رقص آمده است من که هیچ من که هیچ
من که هیچ آینه ی خانه به رقص آمده است من و میخانه ی متروک جوان سالی ها
ساقی بی می و پیمانه به رقص آمده است زلف را زلف را...

اقرار میخواهد مگر
این که از من دلخوری انکار میخواهد مگر وقت دل کندن به فکر باز پیوستن مباش
دل بریدن وعده ی دیدار میخواهد مگر عقل اگر غیرت کند یک بار عاشق میشویم
اشتباه ناگهان تکرار میخواهد مگر
اشتباه ناگهان تکرار میخواهد مگر
روح سرگردان من هر جا بخواهد...

دور از تو به خلوتگاه شب های سیاهم
های و هایم گریه هایم های و هایم گریه هایم درد رفتن تو با دگر پیوستن تو
مرگ در خود بی صدایم مرگ در خود بی صدایم حس غربت من از درون پژمردن من
تلخ و غمگین قصه هایم تلخ و غمگین...

هله نومید نباشی که تورا یار براند
هله نومید نباشی که تورا یار براند اگر امروز براند نه که فردات بخواند
در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن
آن جا ز پس صبر تورا او به سر...

عشقم که رفته بر باد هرگز وفا ندارد این قصه با که گویم دردی که سینه دارد دردی که سینه دارد
عشقم که رفته بر باد هرگز وفا ندارد این قصه با که گویم دردی که سینه دارد دردی که سینه دارد لیلایه من کجایی از من خبر نداری چشمم...

تو آرام جان هر نفس با منی در این سوگه هجران و درد فراق
در این حسه زخم خورده ی ملتهب در آغوشه بیرحم یک اتفاق به عشقه تو از عمقه شب رد شدم از این زجر و اندوه عاشق کشی
چه طوفانی از عشق برپا شده تو در باور...

تو از این دشت خشک تشنه روزی
کوچ خواهی کرد و اشک من تو را بدرود خواهد کرد نگاهت تلخ و افسرده است دلت
را خار خار نا امیدی سخت آزرده است غم این نابسامانی همه
توش و توانت را ز تن برده است تو با خون و عرق این...

من به دستان سرد و خالی تو من به فهمیدنه تو محتاجم
من به احساسه خوب بودنه تو من به خندیدنه تو محتاجم فرصتی داده ای کسی باشم من نبخشیده ام تو بخشیدی
ظاهر ماه روشن است اما ماه اگر میشوم تو خورشیدی
دست تو امتداد معجزه ست رو به...

نگارا نگارا مرو از برم به فصل شکفتن مکن پرپرم
همه هستیه من ز عشقه تو سوخت مزن تیشه بر ریشه و پیکرم خیاله رخت گشته رویای دل شده غرقه مهرت سر و پای دل
چو عاشق شدن خون شدم سوختم دلم وا دلم وا دلم وای دل
به جادوی...

دل پر از وسوسه و آشوبست بین تاریکی و نور رقص سنگست در این جام بلور
دل شیدا و صبور میبرد گاه به آرامش دیدار مرا میکشد گاه به تاریکی بسیار مرا به کدام مذهب هستین به کدام ملت هستین که کشند عاشقی را که تو عاشقم چرایی
به کدام...

بهار دلکش رسید و دل به‌ جا نباشد از آن‌ که دلبر دمی به فکر ما نباشد
در این بهار ای صنم بیا و آشتی‌ کن که جنگو کین با من حزین روا نباشد
صبح دم بلبل بر درخت گل خدا به‌ خنده میگفت نازنینان را مه جبینان را خدا...

سر سربلند دل سر به زیر نه ستمگریم نه ستم پذیر
به نگاه وطن همه آشنا همه یک دلیم همه یک صدا بنهم به خاک پای تو سر بدهم به پای خاکه تو جان
به فدای تو سر و جانه من وطن ای وطن وطن ای وطن بنگر که نام...

در خودم گم شده بودم تو صدایم کردی عاشقم کردی و کشتی و رهایم کردی
عشق پیش از تو فقط دلهره ای زیبا بود حسه بیداری اگر بود ولی رویا بود در هوای تو نفس تنگ شود باکی نیست آسمان گر چه زمینگیر شود خاکی نیست
زهر در جام بریزی...

نگفته هم پیداست غمه این دل مگر یکی و دوتاست
به همم ریخته است گیسویی به همم ریخته است مدت هاست نگفته هم پیداست غمه این دل مگر یکی و دوتاست
به همم ریخته است گیسویی به همم ریخته است مدت هاست یا برگرد یا آن دل را برگردان یا...

سپید میگذرد یا سیاه میگذرد دو پلک بی تو برایم دو ماه میگذرد
شبی که چشم تو را بوسه میزدم گفتم که چشمهای تو از این گناه میگذرد دلم کبوتر جلد تو هست و میدانی چه بر پرنده ی بی سر پناه میگذرد
من از گذشته نگاهت به عشق میدیدم...

چه میکشم از دوره ای که باورم سرکوب شد تا بدترین آمد به چشم بد لاجرم محبوب شد
من مشت در گل مانده ام با ساقه ی دستان تو شاید زمین آماده ی یک اتفاق خوب شد من عاشقه چشم تو و خواب نگاه تو شدم چشمان تو شرط من...

دل به غم سپرده ام در عبور سالها
زخمی از زمانه ها خسته از خیالها چون حکایتی مگو رفته ام ز یادها
برگ بی درختمو همسیر بادها نه صدایی نه سکوتی نه درنگی نه نگاهی
نه تو را مانده امیدی نه مرا مانده پناهی نیشها و نوشها چشیده ام
بس...

میدانم می آیی با تو آرامم بی ترس از تنهایی
عاشقتر زخمی تر آرام چون آتش در زیر خاکستر برگرد و بیا دلتنگه دیدارم بغضه شب تارم من هر چه دارم از تو دارم
برگرد و بیا آشفته مگذارم دوری و بی تو بیقرارم
تویی تویی دنیای من آرامشه شبهای...

ای جان و ای جانان من ای عشقه جاویدانه من نامت طنین انداز شد ایران من ایران من
تاریخ از روز ازل شعری که میخواند تویی آن سوی برد و باختها نامی که می ماند تویی ایران با تو هم پیمان شدن زیباست عشقه نو در سینه پابرجاست با تو...