پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
چون انار سرخ ساوه خون جگر افتاده دلدانه دانه پاره پاره بی کس و خندان دلم...
من خود از بوی سر زلف تو مدهوشم و مستور نه زلف تو عیان بر بصری نیست که نیست...
کاش جای بوسه ام می ماند بر پیشانیتفرق زیبا ماه من با ماه محرز می شدش...
