متن امید امیرنیا

چون انار سرخ ساوه خون جگر افتاده دل

دانه دانه پاره پاره بی کس و خندان دلم

من خود از بوی سر زلف تو مدهوشم و مست

ور نه زلف تو عیان بر بصری نیست که نیست

کاش جای بوسه ام می ماند بر پیشانیت

فرق زیبا ماه من با ماه محرز می شدش