دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
دوست بسیار عزیزمهراس مرگ هراس از گناه است و مادر گرامی شما بی هیچ هراسی به استقبال مرگ رفت. آن عزیز هنگامی که تن‌پوش خاکی را با دیبای جان مبادله نمود، باید شادمان بوده باشد زیرا که در این سفر با بال روح در بارگاه عصمت فرود آمد....
در بوی باران، نرمای نسیم، سبز کاج و سرخِ گل هم نقش زیبای مرگ پیداست. کوچِ عطرانگیز روح پدر از سرای فانی انتقالی از عالم ویرانی به سرزمین بقاست. غیبت ظاهری او را به شما دوست عزیزم تسلیت می‌گویم....
