دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
به تعظیمِ مردم این زمانه اعتماد نکن!تعظیم آنان همانند خم شدن دو سر کمان است، که هرچه بهم نزدیک تر شوند، تیرش کُشنده تر است!...
چراغها را خاموش کن...نور نمی خواهم...فقط نگاهم کن...برق نگاهِ اسفندیت مرا که هیچ,تمام شب را مچاله می کند...تمام ماه های سال را به صلابه میکشد...بهار تابستان و پاییز در مقابلت سرِ تعظیم فرود می آورندآری تو یک اسفندی هستی پادشاه احساس ملکه ی زمستان...
