پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
طی میکنم جغرافیای رفتنت راکشور به کشور میگشایی میهنت راسرگیجه میگیرد جهان خالی از توحالا که از من برده ای بوی تنت راتو آن جهانی با تمدنهای سرکشکوتاه کن از سرزمینم دامنت رادر روزهای قحطی عشق آمدی تاپرچم کنی بر قلب من پیراهنت رامن سرزمینی میشوم خالی از اِشغالپیدا کن اما جای دیگر مأمنت را...
