متن حسن حسن پور

بسپار به دستان من این خرمن مو را

من زاده شدم ساقه ی گندم بشمارم

ای کاش به جایِ هَمه می شُد که دَر این شَهر

این حالِ به هَم ریخته اَم را تو بِبینی

می بوسمت به نرمی و با ترس، منطقی ست

کاری که صید با سر قلاب می کند!!