هرکسی در واقع انچه را که با طبیعت او همگون است میفهمد و ارج میدهد. کسی که سطحی است چیزهای سطحی را میپسندد، کسی که عامی است چیزهای عامیانه را، کسی که آشفته فکر است، افکار مغشوش را، کسی که ابله است مهملات را و هرکس بیش از هر چیز،...
آیا به راستى تندخویى خودش نشان ناخشنودى درونىِ ما از بى مایگى خودمان نیست، نشان آن از خودبیزارى اى که همیشه با این یا آن حسادت همراه است و این حسادت هم خود از خودپسندى اى ابلهانه ناشى مى شود. ما در زندگى انسان هایى را مى بینیم که خوشبخت...
انسان شاد را به من نشان بده، و من به تو خودپسندی، خودخواهی، شرارت، و یا نادانی مطلق را نشان خواهم داد.
