دوشنبه , ۵ آذر ۱۴۰۳
چون رساندم خود برآن بالای کوهحقارتهای خودرا بدیدم موبه مو کوه گفتا شایدباشی چندی بربالای کوهولو جایگه تو باشد دَشت، رُوآنجا بِجوبگفتم من شکستم آمدم بامشقت بربالای کوه توهم بشکن غرور،پایین بیااحوال دشتی رابَجو...