در منوی زندگی، شاید عشق، چاشنی بی نظیری برای دیگران باشد،اما برای من غذای اصلی ست !
نباشد،سیر نمی شوم...اسیر می شوم...اسیر گرسنگی روح ...!
عشقم را با تمام وجود،با تمام احساس،با ذره ذره سلول های بدنم،مزه مزه می کنم و به عمق رگهایم می زنم...!!
گمانم پی به افکارم...