در خواب هم چو روی تو رویی ندید چشم
دردمند از کوچه ی دلدار می آییم ما آه کز دار الشفا بیمار می آییم ما
بی زبانی که گرفتارِ تو باشد چه کند؟
یاد آوری اگر به پیامی مرا بس است
