شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
همه چیز رو یه زمانی خیلی اصرار میکردم که تا همیشه کنار خودم نگه دارم . آدم حمل کننده ای بودم ! حمل کننده اتفاقات گذشته با خودم ، به هر مسیری که توش قدم میزارم ! مهم نبود چقدر سنگین باشه : برای بودن هر چیزی که برام با ارزش بود جنگیدم ولی روز به روز بیشتر فهمیدم ؛ هر چی سفت تر بگیرم زودتر از دست میدم، هر چی بیشتر با تمام وجود بخوام ، دور و دور تر میشم و درست همونجا بود که رها کردن رو یاد گرفتم ...!...
